Chrześcijanie pouczeni przez Objawienie i wielowiekowe doświadczenie, dobrze wiedzą, że tam, gdzie objawia się świętość, diabeł nie daje za wygrana, szerząc gorszące zło. Ma ono wiele twarzy i imion, podobnie jak i szatan - ojciec kłamstwa i generator zła. W naszych czasach, zło siejące spustoszenie w ludzkich umysłach i sercach, ubiera się w szaty naukowości, powołując się na rzekome teorie naukowe, racjonalność i wszechpanujący pluralizm oraz tolerancję (np. ideologia gender). W rzeczywistości kompromituje ono samą naukę, którą należy rozumieć co do formy i treści jako racjonalne, usystematyzowane, uporządkowane dowodowo i kontrolowalne poznanie.

Zło ma swoich propagatorów w mass mediach, którzy za tanią popularność i przysłowiową „miskę soczewicy” zdolni są sprzedać własną godność i honor, a cóż mówić o dobru innych ludzi? Zło przemawia często przez usta „dyżurnego autorytetu” i celebrytę, który jest znany, ponieważ jest znany(!), a którzy - jakby powiedział to Fiodor Dostojewski - odgrywają rolę „użytecznego idioty”. Zło ucieleśnia się w wielu różnych organizacjach, stowarzyszeniach i fundacjach, a nawet partiach politycznych, które sieją kłamstwa, plotki, pomówienia i oszczerstwa, zatruwając nimi życie społeczne.

Chrześcijanie przeżywając okres Wielkiego Postu, tj. czas oczyszczenia i uświęcenia oraz potwierdzenia faktu, że są uczniami Chrystusa, przygotowują się do spotkania ze Zmartwychwstałym Panem. Muszą jednak wiedzieć i o tym, że jest to okres wzmożonej działalności diabła i jego popleczników. Nie powinni więc dziwić się, że w tym czasie wzmogą się antychrześcijańskie, bluźniercze akcje wykorzystujące zdobyczy technologii informacyjnej. Zło należy zwyciężać dobrem, ale także dawaniem świadectwa prawdzie, tak w życiu osobistym, jak i społecznym. Potrzeba, aby prawda zakrólowała w naszym życiu, demaskując swoim światłem agnostycyzm, sceptycyzm, irracjonalizm i nihilizm. Chrześcijanin i każdy człowiek dobrej woli używający rozumu, nie może pozwolić na to, aby pod płaszczykiem ateizmu, świeckości i antyklerykalizmu odbierano dobre imię, godność i honor komukolwiek, oraz, aby szydzono z Boga. Benedykt XVI w encyklice Caritas in veritate pisał w tym kontekście, że „humanizm wykluczający Boga jest humanizmem nieludzkim. Jedynie humanizm otwarty na Absolut może nam przewodzić w propagowaniu i urzeczywistnianiu form życia społecznego i obywatelskiego - w obrębie struktur, instytucji, kultury i etosu - chroniąc nas przed niebezpieczeństwem ulegania zniewoleniu przez przejściowe mody” (nr 78). Wszyscy jesteśmy wezwani do obrony i szerzenia prawdy, bo tylko ona wyzwala z dewiacji umysłowych i moralnych.