Moszczenica - wieś, nad rzeką Moszczanką, powiat piotrkowski, gmina Bogusławice, parafia Moszczenica. Przystanek drogi żelaznej warszawsko-wiedeńskiej w odległości 10 wiorst od Piotrkowa. Posiada kościół parafialny, murowany z XVIII w., gorzelnię, tartak parowy i trzy młyny wodne - tak czytamy w XIX-wiecznych opracowaniach na temat tej miejscowości. Według XX-wiecznych opracowań - Moszczenica pierwotnie była wsią szlachecką. Według regestru poborowych z 1552 r. miejscowość ta była własnością dziedzica Lubiatowskiego oraz Baltazara Bykowskiego. Do pierwszego należała także przyległa Moszczeńska Wola, a do drugiego sąsiedni Kosów. Przez długie lata Moszczenica była także własnością zasłużonej dla Ojczyzny rodziny Małachowskich. W 1827 r. posiadała 27 domów i 191 mieszkańców. W 1898 r. Teodor Ender odkupił tereny tuż przy torze kolejowym i wybudował przędzalnię bawełny i mechaniczną tkalnię. Od tego czasu Moszczenica stała się osadą fabryczną, i tak jest do dzisiaj. Parafia w tej miejscowości została erygowana na początku XV w. przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Mikołaja Trąbę (1411-22). Pierwszą, drewnianą świątynię Podwyższenia Świętego Krzyża, ufundowaną przez arcybiskupów gnieźnieńskich, wystawiono przed erekcją parafii. Została ona rozebrana w 1621 r. Rektor tutejszego kościoła - ks. Jan Gawełczyk w spisie inwentarza z roku 1810 r. wspomina, że w 1621 r. na miejscu pierwotnego drewnianego kościoła wojewoda kaliski Ludwik Małachowski wystawił nowy również drewniany kościół. Gdy ten kościół zaczął chylić się ku upadkowi, w 1769 r. stanęła nowa murowana świątynia w formie krzyża, późnobarokowa. Ufundował ją Stanisław Małachowski - referendarz koronny, marszałek izby poselskiej i właściciel Moszczenicy. W latach 1900-08 kościół został gruntownie odbudowany staraniem tutejszego proboszcza - ks. Józefa Jędrychowskiego. Wtedy to dobudowano za głównym ołtarzem murowaną zakrystię, a z dawniejszej urządzono kaplicę św. Antoniego. W 1916 r. staraniem kolejnego proboszcza - ks. Matuszewskiego - jeszcze kruchtę.

3 października 1973 r. przystąpiono do rozbudowy świątyni według projektu inżynierów Jana Drobiny i Daniela Zaręby. Wydłużono istniejący kościół o ponad 12 metrów. Przy rozbudowie zachowano dokładnie architekturę starej świątyni.

Rozbudowany kościół został poświęcony przez ordynariusza łódzkiego - bp. Józefa Rozwadowskiego 27 września 1975 r. Kościół ten jest świątynią orientowaną. Przy nawie znajdują się prostokątne kaplice: od północy - św. Antoniego, od południa - Najświętszej Maryi Panny. Wokół prezbiterium znajduje się półkolista przybudówka z zakrystią pośrodku. Przy tutejszym kościele odnotowano istnienie następujących bractw: Straży Honorowej Najświętszego Serca Jezusowego (zał. w 1932 r.) i Żywego Różańca (1937). Do zabytków sztuki stanowiących własność parafii należą: ołtarz z kaplicy św. Antoniego z przełomu XVII i XVIII w., tabernakulum późnobarokowe, rokokowa chrzcielnica drewniana, gotycka kropielnica, krucyfiks późnobarokowy oraz obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem. Parafia tutejsza należy do dekanatu wolborskiego. Proboszczem jej jest ks. Bogumił Bylinka.