- Nawet "teologowi stulecia", jakim jest Benedykt XVI, i największemu kaznodziei na katedrze św. Piotra od czasów Grzegorza i Leona Wielkiego, to rodzice po raz pierwszy głosili Ewangelię - powiedział bp Voderholzer.
"Ojciec Ratzingerów zdejmował z półki w każdy sobotni wieczór z pełną powagą domowy mszalik, jak później wspominał jego syn Joseph, i czytał niedzielne czytania biblijne z krótką interpretacją. To wyraża znaczenie Kościoła domowego. Ta forma życia kościelnego sprawdziła się również wiele razy w czasach koronawirusa, kiedy osobisty udział w nabożeństwach nie był możliwy" - powiedział biskup.
Podziel się cytatem
Bp Voderholzer dodał, że tym bardziej wzruszające było dla niego zobaczyć Benedykta XVI przy grobie rodziców, kiedy papież-senior skorzystał z okazji, aby się modlić przy grobie rodzinnym Ratzingerów na cmentarzu Ziegetsdorf podczas wizyty w Ratyzbonie. Tam są pochowani jego rodzice i starsza siostra Maria.
Biskup przypomniał, że dwa i pół roku temu diecezja Ratyzbona ożywiła tradycję domowych modlitewników. „Regensburger Sonntagsbibel" (Regensburska Biblia Niedzielna) zawiera czytania biblijne wszystkich niedziel i świąt, uzupełnione rozważaniami Josepha Ratzingera / Benedykta XVI. Podpisaną przez siebie książkę bp Voderholzer podarował wszystkim wiernym wolontariuszom i pełnoetatowym pracownikom kościelnym diecezji.
Kościół patrzy na rodziców Maryi z zachwytem, zdumiony ich świętością. To od nich Maryja odebrała naukę, jak kocha się Stwórcę.
Święto Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny jest obowiązkowym wspomnieniem, więc powinniśmy je co najmniej zauważyć. Tymczasem umyka nam ono w nawale codziennych zajęć i niewielu z nas zatrzymuje się choćby na chwilę, by powiedzieć: „Skoro jest święto, to jest w nim coś ważnego”. Jesteśmy maryjnym narodem, w Matkę Najświętszą „wierzy nawet taki, który w nic nie wierzy” (Jan Lechoń). Święta poświęcone Matce Bożej mają u nas nawet ludowe określenia, maj jest pełen maryjnych śpiewów po brzegi, październik grzechoce różańcem... A to wspomnienie, choć obowiązkowe, mija jakby przez nas niezauważone.
Jak przystało na wytrawnego kaznodzieję, jego żywiołem było słowo.
Całe życie Franciszka Antoniego Fasani było naznaczone franciszkańskim charyzmatem. Jako dziecko ubogich rolników doskonale poznał, czym są niedostatek i ciężka praca. Gdy miał 6 lat, został ministrantem w kościele Franciszkanów w rodzinnej Lucerze, a później zaczął pobierać nauki w ich przyklasztornej szkole. Szybko rozeznał swoje powołanie – w wieku 14 lat wstąpił do zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych. W 1705 r. otrzymał święcenia kapłańskie i rozpoczął studia magisterskie na Wydziale Filozoficzno-Teologicznym w Kolegium Generalnym w Asyżu, które dzięki szybkim postępom w nauce ukończył w 1709 r. Wkrótce wrócił do rodzinnego miasta, na przemian pełnił w klasztorze funkcję mistrza nowicjatu i gwardiana konwentu. Był spowiednikiem i opiekunem ubogich oraz więźniów.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
