– 220 osób budowało swoją duchowość miłosierdzia i prosiło św. Jadwigę o pomoc w codziennej służbie na rzecz najbardziej potrzebujących – mówi Paweł Trawka, rzecznik Wrocławskiej Caritas. Był czas na wspólną modlitwę, rozmowy i spotkanie. Eucharystii w Sanktuarium św. Jadwigi Śląskiej przewodniczył ks. Dariusz Amrogowicz, dyrektor Caritas Archidiecezji Wrocławskiej. W kontekście św. Jadwigi przypomniał słowa Jezusa z Ewangelii: „Bo kto pełni wolę Bożą, ten jest mi bratem, siostrą i matką”: – Odnajdujemy w nich klucz do zrozumienia drogi życia, miłości i służby św. Jadwigi. Ona jako księżna, żona, matka przeżywa swoje życie w bardzo głębokim zjednoczeniu z Chrystusem. W różnych dramatycznie zmieniających się okolicznościach życia trwała zawsze przy Bogu i starała się pełnić Jego wolę.
– W życiu św. Jadwigi w sposób wyrazisty sprawdziła się ewangeliczna reguła, że jeżeli ktoś idzie za Jezusem i stara się Go naśladować w bardzo konkretnych okolicznościach życia, otrzymuje misję, zostaje posłany, by głosić Ewangelię swoim życiem, by pomagać bliźnim, by kochać i służyć – zaznaczał ks. Amrogiwicz. I dodawał: – Jadwiga w przeoranych cierpieniem twarzach ubogich widziała twarz Chrystusa. Była blisko Boga, dlatego też była blisko człowieka, zwłaszcza jego najtrudniejszych spraw. Z głębi wieków nadal do nas przemawia swoim autentycznym chrześcijańskim życiem, swoją miłością i służbą. Prosimy: św. Jadwigo naucz nas głosić Ewangelię miłosierdzia.
Prosił wolontariuszy Caritas o zaangażowanie w życie Kościoła: – W naszych rękach spoczywa odpowiedzialność za los Kościoła – by głosić Ewangelię, by prowadzić ludzi do Chrystusa, Kościół potrzebuje naszego świadectwa wiary. My jesteśmy powołani, by świadczyć naszą posługą, jak żyć Chrystusem.
Gdyby św. Jan Paweł II żył, 18 maja obchodziłby urodziny. Jego wpływ na nas pozostaje wielki i błogosławiony. Papież Polak głosił Ewangelię z nową mocą, będąc we wszystkim wierny nauczaniu Jezusa. Gdy wspominam postać św. Jana Pawła II, to najpierw staje mi przed oczami jego wielka miłość do nas, jego rodaków, i do Polski.
Ta miłość wręcz przynaglała naszego Papieża do pielgrzymek do Polski. Także w Rzymie cieszyliśmy się szczególną troską. W „polskich” audiencjach, organizowanych czasem co kilka dni w Watykanie, uczestniczyły w sumie setki tysięcy osób. Gdziekolwiek Jan Paweł II rozmawiał z rodakami – w Polsce, w Rzymie czy w czasie spotkań z Polonią rozsianą po całym świecie – wszędzie okazywał swoją radość i wzruszenie. Przytulał, znajdował słowa otuchy, patrzył z czułością i troską. W czasie stanu wojennego organizował międzynarodową pomoc dla Polski. Gdy była taka potrzeba, to – jak mądrze kochający ojciec – przestrzegał nas przed naszymi słabościami. Mobilizował do nawrócenia i wierności Chrystusowi. Mówił z bólem o tym, co go w jego Ojczyźnie i w postawach Polaków niepokoiło czy wręcz bolało. Odnosił się do nas jak zatroskany i współcierpiący przyjaciel, a nie jak chłodny, zewnętrzny obserwator. Nie próbował nawet ukrywać swojej wielkiej miłości do Ojczyzny. W czasie czwartej pielgrzymki wręcz wykrzyczał swój niepokój o los Polski: „Może dlatego mówię tak, jak mówię, ponieważ to jest moja matka, ta ziemia! To jest moja matka, ta Ojczyzna! To są moi bracia i siostry! I zrozumcie, wy wszyscy, którzy lekkomyślnie podchodzicie do tych spraw, zrozumcie, że te sprawy nie mogą mnie nie obchodzić, nie mogą mnie nie boleć! Was też powinny boleć!” (Kielce, 3 czerwca 1991 r.). Te słowa zawsze mnie wzruszają. Cała postawa św. Jana Pawła II w odniesieniu do rodaków i Ojczyzny świadczyła o tym, że w każdej chwili gotowy był oddać życie w obronie swojego ukochanego Narodu.
Z okazji liturgicznego wspomnienia oraz 46. rocznicy inauguracji pontyfikatu Papieża Polaka, ks. dr Tomasz Podlewski z Watykańskiej Fundacji Jana Pawła II, specjalnie dla "Niedzieli" przeprowadził w Rzymie wywiad z prof. Georgem Weiglem, słynnym biografem Karola Wojtyły, teologiem, pisarzem i wykładowcą, kilka miesięcy temu odznaczonym przez prezydenta Andrzeja Dudę Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej. Prof. Weigel dzieli się refleksjami nt. nauczania Papieża, kończącego się Synodu oraz niedawnego wspomnienia bł. ks. Jerzego Popiełuszki.
Ks. Tomasz Podlewski (TP): Dzień dobry Panie Profesorze. Cieszę się, że znów możemy spotkać się w Rzymie. Nasz ostatni wywiad odbył się ponad dwa lata temu. Rozmawialiśmy wtedy m. in. o św. Janie Pawle II i o Synodzie. W dzisiejszej rozmowie będę chciał wrócić do tych tematów, ale najpierw zapytam krótko: w jakie dzieła związane z Papieżem angażował się Pan od naszego ostatniego spotkania?
Przed budynkami Prokuratury Krajowej na ulicy Postępu w Warszawie odbył się protest w obronie ks. Michała Olszewskiego i dwóch urzędniczek Ministerstwa Sprawiedliwości. Uczestnicy pikiety domagali się uwolnienia przetrzymywanych w areszcie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1728822235.jpg)
