Zapomniana piosenka, gdzieś pod sercem ukryta...

Pomoc dajcie mi, rodacy,
gdyż okrutny los mnie nęka,
żebrać muszę, bo do pracy
jedna mi została ręka...

Wspomnienie z dzieciństwa. Wielka Sobota. Z siostrą i rodzicami odwiedzam w kościołach Groby Pana Jezusa. Przed wejściem do kościoła stoi człowiek - kaleka bez ręki, w zniszczonym żołnierskim mundurze. U jego nóg czapka żołnierska. Żołnierz inwalida śpiewa: Pomoc dajcie mi, rodacy, gdyż okrutny los mnie nęka... Wspomnienie zostało na całe życie. Tę piosenkę śpiewała w domu także mama. Piosenka anonimowa, powstała po upadku Powstania Listopadowego, zaśpiewana po upadku Powstania Warszawskiego i zniewoleniu Polski przez Sowiety. Nie wiem, jaki był późniejszy los kalekiego śpiewaka, żołnierza. Już nie śpiewał przed kościołem.
60 lat temu, 13 kwietnia 1943 r. zostały odkryte w Lesie Katyńskim ciała tysięcy polskich oficerów pomordowanych przez NKWD.
Prawda o męczeństwie Polaków na nieludzkiej ziemi i męczeństwie Polaków na ziemi polskiej - na Kresach i w polskich Katyniach, jak Berezwecz, lwowskie Brygidki, Turza, warszawski Służewiec i wiele innych... TA PRAWDA MIAŁA ZGINĄĆ. W Peerelu obowiązywała moskiewska zasada: "zapomnieć, nie widzieć, nie słyszeć i... małczat´". Nie rozliczone i nie ukarane pozostanie ludobójstwo Moskwy - to z lat minionych i to trwające w Czeczenii? Nie rozliczone i nie ukarane pozostanie ludobójstwo "naszych, rodzimych" komunistycznych okupantów? Jaki jest obecny los tych, którzy przeżyli, żołnierzy Polskiego Podziemia, walczących przez lata o Polskę naprawdę NIEPODLEGŁĄ? Wegetują, na skraju ubóstwa. Ich oprawcy mają się dobrze, korzystając, jak za Peerelu, z przywilejów przyznawanych im za mordowanie Żołnierzy Niepodległości. Mają się dobrze i... śmieją się. Żołnierz oddziału "Jędrusiów" Armii Krajowej, poeta Czesław Kałkusiński ps. "Czechura", autor Jędrusiowej doli, jednej z najpiękniejszych piosenek partyzanckich II wojny światowej, po latach, na rocznicowe, żołnierskie spotkanie, napisał wiersz. Ten gorzki, bardzo prawdziwy wiersz znalazłem w książce wspomnień Jędrusiowa dola, żołnierza AK Stanisława Zielińskiego:
Witam Was, mili staruszkowie,
Zebranych tu jak dziejów garstka -
I cóż ja biedny dziś Wam powiem,
Gdy dookoła tyle łgarstwa.
Skrzyknęła nas tu głupia pamięć
Dziejów narodu, krwią pisana,
Zroszonych szczodrze matek łzami,
Nie zabliźniona dziejów rana.
Witam Was, mili staruszkowie,
Ciut nadszarpnięci zębem czasu -
I cóż ja biedny dziś Wam powiem,
"Jędrusie", sławni chłopcy z lasu!
Cofnijmy się w czasie. W czerwcu 1946 r. w Częstochowie schwytany został przez UB twórca i pierwszy dowódca Konspiracyjnego Wojska Polskiego - kpt. AK Stanisław Sojczyński "Warszyc". 19 lutego 1947 r. został zamordowany w łódzkim więzieniu. Przedtem, w śledztwie, po nieludzkich torturach, był przesłuchiwany przez szefa łódzkiego UB, Mieczysława Moczara (agenta NKWD, Mikołaja Sergiejewicza Diemko), późniejszego ministra Spraw Wewnętrznych PRL-u. "Warszyc" rzucił na ziemię daną mu do podpisania deklarację uległości i w twarz Moczarowi spokojnie wypowiedział słowa: "Jeśli padam na kolana - to tylko przed Bogiem".
Kornel Makuszyński napisał kiedyś wiersz o polskim żołnierzu, zmarłym z ran, przybyłym do nieba. Św. Piotr zapytał go, jaką ma największą prośbę, która tutaj, w raju, będzie spełniona. Żołnierz odpowiedział: "Pragnę wrócić na ziemię, aby dalej walczyć o wolność Ojczyzny". Proszę Czytelników, którzy może mają ten wiersz, o przysłanie mi go. Mój adres: L. Schillera 4/68, 42-200 Częstochowa.
W rocznicę odkrycia w Lesie Katyńskim ciał polskich oficerów zamordowanych przez NKWD, wszystkim Rodakom zamęczonym na nieludzkiej ziemi i na ziemi polskiej, którzy oddali życie Ojczyźnie, poświęcimy 42 . Wieczór poezji i wspólnego śpiewania ukrytych pod sercem piosenek - 13 kwietnia 2003 r. o godz. 17.00 w auli Redakcji Niedzieli, ul. 3 Maja 12. Tytuł Wieczoru: "Gdybym o nich zapomniał, Ty, Boże na niebie, zapomnij o mnie". Wstęp wolny.