Juliusza, Wojciecha i Jerzego Kossaków nazywano "Sienkiewiczami palety". Ich malarstwo było przecież "ku pokrzepieniu serc". W rodzinie największą popularność i rozgłos zyskał Wojciech Kossak. Zasłynął on przede wszystkim jako autor wielkich obrazów batalistycznych i panoram, do których miał szczególne uzdolnienia. Był człowiekiem ogromnego sukcesu i tytanem pracy. Jego twórczością zachwycali się monarchowie. Malarstwo Wojciecha Kossaka przez współczesnych mu krytyków było dobrze oceniane. Jednak w miarę narastania kierunków sztuki XX wieku, które Wojciech Kossak nazywał dosadnie "żydowsko-ipsiackimi ( od IPS - Instytut Propagandy Sztuki) świństwami", degradowano je do kiczu. A przecież nawet w okresie międzywojennym utwierdzało ono dumę narodową Polaków.
Dziś jego, zdawałoby się, anachroniczna twórczość ma rzesze wielbicieli.
Wojciech Kossak, syn Juliusza, urodził się w Paryżu w 1856 r. Wraz z dwoma braćmi (jeden bliźniak) wychowywali się w tradycji patriotycznej. W 1861 r. rodzina Kossaków zamieszkała w Warszawie, gdzie ucisk carski był najbardziej odczuwalny. W 1869 r. Kossakowie przenieśli się na stałe do Krakowa. Ich obszerny dom nazwano "Kossakówką" .
Studia artystyczne rozpoczął Wojciech w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, następnie kontynuował je w Monachium. Otrzymał tam pierwsze odznaczenie. Był oficerem ułanów austriackich w bardzo ekskluzywnym 1. Pułku.
Malował z wielką łatwością i zręcznością. Wiele podróżował po świecie, nic więc dziwnego, że początkowo podejmował tematykę obcą, stopniowo przechodząc do tematyki polskiej. Do obrazów i panoram robił wnikliwe studia muzealne i terenowe. Malował wiele, także replik, powtarzając tematy. Niemożliwe jest zliczenie jego dzieł, rozsianych po całym świecie.
Był batalistą, ale wojny nie lubił, widział w niej jednak sposób na odzyskanie niepodległości. Wojna - według niego - to poświęcenie dla Ojczyzny. W październiku 1918 r. dostał się wreszcie do upragnionego wojska polskiego.
Jego ulubione tematy to okres napoleoński i powstanie listopadowe, zwłaszcza Olszynka Grochowska. Wielkim pragnieniem jego życia było namalowanie Panoramy Grochowskiej. Przeszkodził mu w tym wybuch II wojny światowej. Pozostały tylko szkice.
Wojciech Kossak to również wybitnie uzdolniony portrecista. Malował osobistości z wyższych sfer, obcych i polskich. Malował też sceny rodzajowe, zwłaszcza temat: "ułan i dziewczyna" oraz polowania.
W okresie okupacji niemieckiej odmówił namalowania portretu generalnego gubernatora Hansa Franka. Dobrze zasłużył się Polsce; Francuzi odznaczyli go Legią Honorową.
Miał troje "cudownych" dzieci: malarza Jerzego i córki - poetkę Marię (Pawlikowską-Jasnorzewską) i pisarkę Magdalenę ("Samozwaniec") . Zmarł w Krakowie 29 lipca 1942 r. i został pochowany w rodzinnym grobie na cmentarzu Rakowickim.