Reklama

Święcenia w stopniu diakona

Niedziela szczecińsko-kamieńska 21/2012

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Posługa diakonów w Kościele znana jest już od czasów apostolskich. O wyborze siedmiu mężów do posługi diakonów mówią Dzieje Apostolskie (Dz 6,1-7). Święcenia diakonatu odbywają się przez nałożenie rąk, aby - jak pisze papież Paweł VI w „Sacrum diaconatus ordinem” - dzięki łasce sakramentalnej mogli skutecznie pełnić swoje posługiwanie. Do zadań diakona należy: udzielanie chrztu, przechowywanie i udzielanie Eucharystii, asystowanie i błogosławienie w imieniu Kościoła związkom małżeńskim, udzielanie wiatyku umierającym, czytanie wiernym Pisma Świętego, nauczanie i napominanie ludu, przewodniczenie nabożeństwu i modlitwie wiernych, sprawowanie sakramentaliów, przewodniczenie obrzędowi żałobnemu i pogrzebowemu („Lumen Gentium”, 29). Kandydaci do święceń kilka miesięcy wcześniej zostają przedstawieni publicznie Kościołowi przez biskupa. Przez święcenia diakonatu dokonuje się wprowadzenie do stanu duchownego oraz inkardynacja do określonego Kościoła partykularnego. Kandydaci przed święceniami składają przysięgi celibatu, posłuszeństwa i czci biskupowi diecezjalnemu oraz modlitwy w intencjach Kościoła i wszystkich ludzi („Pontyfikał Rzymski”).
Kandydaci przygotowujący się do święceń w stopniu diakona korzystają z formy zwyczajnej duchowego przygotowania do tak ważnego wydarzenia, poprzez odbycie rekolekcji świętych, które są zalecane przez Kościół. Jest to czas wyciszenia, oddalenia się od spraw bieżących, aby oddać się modlitwie. Rekolekcje to ważny czas „rozkwitania przed Bogiem”, ukazywania Mu swojego wnętrza i oddania się Jemu bez zastrzeżeń.
Rekolekcje poprzedzające święcenia w stopniu diakona tegorocznych kandydatów odbyły się w dniach 29.04-04.05.2012 r. w klasztorze Sióstr Jezusa Miłosiernego w Myśliborzu. Rekolekcje poprowadził ojciec duchowny seminarium ks. Wojciech Zimny. Czas wypełniony był modlitwą, konferencjami a także spotkaniami, kiedy możliwe było podjęcie tematów związanych z życiem i posługą, do której się przygotowywaliśmy. Nie brakowała również wspomnień i przemyśleń związanych z czasem życia seminaryjnego. Każdemu z nas towarzyszyły osobiste emocje i pragnienia, które przedstawialiśmy Bogu w modlitwie i adoracji indywidualnej. Nie zabrakło ważnych momentów w czasie rekolekcji, do których należy zaliczyć poniedziałkową poranną medytację (30 kwietnia) oraz indywidualne spotkania z abp. Andrzejem Dzięgą, a także nocną adorację Najświętszego Sakramentu, którą zaproponował nam Ksiądz Arcybiskup jako szczególny rodzaj modlitwy, spotkania i zjednoczenia z Chrystusem. Ważnym wydarzeniem dla nas była modlitwa wstawiennicza, którą Siostry Jezusa Miłosiernego wypraszały dla nas potrzebne łaski i otwierały się nasze serca na działanie Ducha Świętego. Wiele spotkań, rozmów było cenną wskazówką w tych dniach.
Uroczystość święceń w stopniu diakona odbyła się w bazylice archikatedralnej św. Jakuba Ap. w Szczecinie 5 maja br. o godz. 10 podczas Eucharystii sprawowanej pod przewodnictwem bp. Mariana Błażeja Kruszyłowicza. W liturgii udział wzięli licznie przybyli księża, wśród nich proboszczowie rodzinnych parafii, także siostry zakonne oraz rodziny i zaproszeni przez nas goście. Podczas homilii Ksiądz Biskup, odwołując się do czytań Liturgii Słowa, wyjaśniał istotę posługiwania diakonów w Kościele, a także wzywał, aby nie zrażać się różnymi przeciwnościami, których w życiu i posłudze nie brakuje. Po przedstawieniu kandydatów i homilii nastąpiła dalsza część obrzędu święceń. W tym momencie złożyliśmy przed zgromadzonym Kościołem przyrzeczenia. Następnie w litanii błagalnej wzywaliśmy mieszkańców nieba, aby wstawiali się za nami i przedstawiali Bogu nasze intencje. Przez nałożenie rąk i modlitwę święceń Dostojny Celebrans włączył nas w poczet diakonów. Po otrzymaniu stuły i dalmatyki Ksiądz Biskup przekazał każdemu wyświęconemu diakonowi księgę Ewangelii oraz znak pokoju. W czasie Eucharystii, która jest wielkim dziękczynieniem, uwielbialiśmy Boga za dar życia i powołania, jakim nas obdarzył. Dziękując Bogu za Jego dary i łaski, które na nas zsyła, prosimy Go, aby wspierał nas i umacniał, aby dopełnił dzieła, które w nas rozpoczął. Dziękując Bogu, dziękujemy wszystkim, którzy swoją modlitwą i obecnością przyczynili się do odczytania przez nas i rozwoju w nas powołania, którym obdarzył nas Chrystus.
Sakrament święceń w stopniu diakona przyjęli: Maciej Błaszkowski z parafii pw. św. Kazimierza Królewicza w Szczecinie; Paweł Bonkowski z par. św. Katarzyny w Goleniowie; Tomasz Kałuża z par. św. Antoniego Padewskiego w Szczecinie; Paweł Kołodziejski z par. św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty w Starogardzie Gd., diec. pelplińska; Maciej Kowalski z par. Matki Bożej Bolesnej w Pyrzycach; Dariusz Krawczyk z Instytutu Świętej Rodziny w Łomiankach, archidiecezja warszawska; Marcin Rolnicki z par. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Świnoujściu-Przytór; Rafał Stachowiak z par. Świętej Rodziny w Szczecinie; Łukasz Śliz z par. Przemienienia Pańskiego w Mieszkowicach.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2012-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kard. Nycz: Świeckości państwa nie przekreślają ani znaki religijne, ani krzyże

2024-05-30 15:28

[ TEMATY ]

kard. Kazimierz Nycz

kard. Nycz

PAP/Radek Pietruszka

Świeckości państwa nie przekreślają ani znaki religijne, ani krzyże; dziś nikomu w naszym podzielonym społeczeństwie nie potrzeba nowych wojenek i podziałów - mówił metropolita warszawski kard. Kazimierz Nycz podczas centralnej procesji Bożego Ciała w Warszawie.

Centralne uroczystości Bożego Ciała rozpoczęły się w czwartek mszą św. pod przewodnictwem kard. Nycza w archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie. Po mszy św. wyruszyła tradycyjna procesja do czterech ołtarzy.

CZYTAJ DALEJ

Św. Joanna d´Arc

[ TEMATY ]

Joanna d'Arc

pl.wikipedia.org

Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.

Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.

Podziel się cytatem

CZYTAJ DALEJ

Koncert uwielbienia w Zielonej Górze

2024-05-30 20:58

[ TEMATY ]

koncert

Boże Ciało

Zielona Góra

Zielonogórskie Uwielbienie

ks. Rafał Witkowski

W uroczystość Bożego Ciała wiele osób chwaliło Pana na koncercie Zielonogórskiego Uwielbienia, który odbył się przy kościele Ducha Świętego w Zielonej Górze.

Wieczorny koncert przy kościele Ducha Świętego był dobrym zwieńczeniem uroczystości Ciała i Krwi Pańskiej. Licznie zgormadzonym zielonogórzanom nie przeszkodził nawet deszcz. Na scenie wystąpił zespół Shema i przyjaciele oraz 35 chórzystów. Każdy miał okazję włączyć się w śpiew, a nawet tańcem wyrazić wdzięczność.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję