Reklama

Kościół

Zmarł ks. prał. Stanisław Iłczyk

Kuria Metropolitalna w Częstochowie informuje, że zmarł ks. prał. Stanisław Iłczyk, proboszcz parafii św. Wojciecha w Częstochowie, były dyrektor Caritas Archidiecezji Częstochowskiej.

[ TEMATY ]

Częstochowa

śmierć

ks. Stanisław Iłczyk

Marian Sztajner/Niedziela

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie.

A światłość wiekuista niechaj mu świeci.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Niech przez Miłosierdzie Boże odpoczywa w pokoju wiecznym. Amen.

[zdjecie id="97383"][/zdjecie]

WAŻNE: Rodzina śp. ks. prałata Stanisława bardzo prosi, żeby nie przynosić kwiatów na pogrzeb. Zamiast kwiatów będzie można złożyć ofiarę do puszki, która będzie wystawiona pod chórem, na potrzeby Caritas Archidiecezji Częstochowskiej.

Program uroczystości pogrzebowej w kościele św. Wojciecha w Częstochowie

Podziel się cytatem
 


4 września 2020 r., piątek
12.00 – Wprowadzenie ciała do kościoła 
15.00 – Koronka do Bożego Miłosierdzia
18.45 – Różaniec
19.30 – I Msza św. pogrzebowa 
21.00-24.00 – Czuwanie modlitewne
21.00-22.00 – Rodzina Różańcowa 
22.00-23.00 – Wspólnota Krwi Chrystusa i Honorowa Straż Serca Jezusowego 
23.00-24.00 – Akcja Katolicka i Rycerze Kolumba

 

5 września 2020 r., sobota
Czuwanie modlitewne od godz. 6.30
11.15 – Różaniec 
12.00 – Msza św. pogrzebowa i przewiezienie ciała na cmentarz Kule.

W nocy z 1 na 2 września zmarł w Częstochowie ks. prał. Stanisław Iłczyk, budowniczy Wyższego Seminarium Duchownego w Częstochowie, wieloletni dyrektor Caritas Archidiecezji Częstochowskiej i proboszcz parafii św. Wojciecha w Częstochowie. Ks. Stanisław Iłczyk urodził się 31 maja 1952 r. w Wilgoszy (parafia pw. św. Wacława w Irządzach w diecezji kieleckiej). W latach 1971–1978 odbywał studia filozoficzno-teologiczne w Częstochowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie.

W tym czasie odbył również służbę wojskową. Święcenia kapłańskie otrzymał 14 maja 1978 r. w katedrze częstochowskiej Świętej Rodziny z rąk bp. Stefana Bareły, trzeciego ordynariusz diecezji częstochowskiej.

Po święceniach w latach 1978 – 1982 pracował jako wikariusz w parafii św. Mikołaja w Zawierciu-Kromołowie. Następnie był wikariuszem w parafii Św. Stanisława Kostki w Częstochowie (1982 – 1986) i parafii Świętej Rodziny w Częstochowie (1986 -1987). W 1987 r. biskup częstochowski Stanisław Nowak mianował ks. Iłczyka prefektem – prokuratorem w Niższym Seminarium Duchownym w Częstochowie. Funkcję tę pełnił do 1991 r., kiedy został prefektem – prokuratorem w Wyższym Seminarium Duchownym w Częstochowie. Był drugim budowniczym, po ks. prał. Marianie Jezierskim, nowego gmachu seminarium w Częstochowie. Nowy budynek seminarium uroczyście poświęcił św. Jan Paweł II 15 sierpnia 1991 r. podczas VI Światowych Dni Młodzieży.

Reklama

W 2002 r. ks. Stanisław Iłczyk został proboszczem par. Św. Wojciecha w Częstochowie. Równocześnie w latach 2003 – 2013 pełnił funkcję dyrektora Caritas Archidiecezji Częstochowskiej. W okresie, w którym ks. Iłczyk pełnił funkcję dyrektora częstochowskiej Caritas powstała m.in. pierwsza w Częstochowie Poradnia Rozpoznawania Płodności (NaProTecnologii), otwarte zostało "Okno życia" im. bł.Edmunda Bojanowskiego w Częstochowie oraz „Okno życia” w Wieluniu. Caritas częstochowska wspomagała i angażowała się w zbiórki dla dzieci, które potrzebowały pomocy na leczenie i operacje. Podczas świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocnych Caritas przygotowała paczki. Nastąpił znaczny rozwój Szkolnych Kół Caritas i świetlic środowiskowch. Prawie 1,3 mln zł przekazała Caritas Archidiecezji Częstochowskiej na pomoc dla ofiar trąby powietrznej w 2008 r.

Ks. prał. Stanisław Iłczyk od roku 2015 był dziekan Regionu Częstochowskiego. W 2000 r. odznaczony godnością Kapelana Honorowego Jego Świątobliwości. Przez abp. Stanisława Nowaka został powołany do Komitet do spraw Peregrynacji Obrazu Jezusa Miłosiernego w Archidiecezji Częstochowskiej (2002-2003). W 2007 r. został dyrektorem Wydziału Charytatywnego Kurii Metropolitalnej w Częstochowie, w 2011 r. członkiem Rady Kapłańskiej i Kolegium Konsultorów. W 2013 r. otrzymał godność kanonika gremialnego Kapituły Bazyliki Archikatedralnej Świętej Rodziny w Częstochowie, a w 2018 r. został duszpasterzem rzemiosła w Archidiecezji Częstochowskie. Zmarły kapłan angażował się również w promocję mediów katolickich. Otrzymał „Mater Verbi” nagrodę redaktora naczelnego „Niedzieli” (2008, 2009). Był kapłanem maryjnym, m.in. od 2006 r. organizował nabożeństwo majowe na Górze Ossona, u stóp figury Matki Bożej z Lourdes – Matki Bożej Lotników, w Częstochowie. Do ostatnich dni swojego życia każdego dnia uczestniczył w modlitwie Apelu Jasnogórskiego w sanktuarium jasnogórskim.

Reklama

Uroczystości pogrzebowe ks. prał. Stanisława Iłczyka odbędą się:

Piątek 4.09 19:30

Sobota 5.09 12:00

w kościele pw. św. Wojciecha w Częstochowie.

Uroczystościom pogrzebowym będzie przewodniczył abp Wacław Depo, metropolita częstochowski.

Złożenie ciała zmarłego na Cmentarzu Kule.

Ks. Mariusz Frukacz

2020-09-02 09:14

Ocena: +12 -7

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Łazik Politechniki Częstochowskiej najlepszy na świecie!

[ TEMATY ]

Częstochowa

studenci

www.wimii.pcz.czest.pl

Łazik skonstruowany przez studentów Politechniki Częstochowiej

Łazik skonstruowany przez studentów Politechniki Częstochowiej

Studenci Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Informatyki, członkowie Koła Naukowego Komputerowego Projektowania Urządzeń Mechatronicznych i Maszyn Politechniki Częstochowskiej pod kierownictwem dr. hab. inż. Dawida Cekusa prof. PCz w dniach od 31 maja do 2 czerwca uczestniczyli w konkursie łazików marsjańskich University Rover Challenge 2018, gdzie odnieśli spektakularny sukces, zajmując pierwsze miejsce wśród 35 ekip z całego świata.

Konkurs odbył się w bazie Mars Desert Research Station w Hanksville w Stanach

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

[ TEMATY ]

św. Katarzyna Sieneńska

Giovanni Battista Tiepolo

Św. Katarzyna ze Sieny

Św. Katarzyna ze Sieny

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Papież do kanosjanów i gabrielistów: kapituła generalna to moment łaski

2024-04-29 20:12

[ TEMATY ]

papież Franciszek

Grzegorz Gałązka

Franciszek przyjął na audiencji przedstawicieli dwóch zgromadzeń zakonnych kanosjanów i gabrielistów przy okazji przeżywanych przez nich kapituł generalnych. Jak podkreślił, spotkanie braci z całego zgromadzenia jest wydarzeniem synodalnym, fundamentalnym dla każdego zakonu, i stanowi moment łaski.

„Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość spotykają się na kapitule przez wspominanie, ewaluację i pójście naprzód w rozwoju zgromadzenia” - mówił Franciszek. Wyjaśniał następnie, że harmonia między różnorodnością jest owocem Ducha Świętego, mistrza harmonii. „Jednolitość czy to w instytucie zakonnym, czy w diecezji, czy też w grupie świeckich zabija. Różnorodność w harmonii sprawia, że wzrastamy” - zaznaczył Ojciec Święty.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję