Arcybiskup rozpoczął homilię od komentarza na temat Przemienienia Pańskiego, o którym mówi dzisiejsza Ewangelia. Zwrócił uwagę na realny wymiar chrześcijaństwa.

Joanna Adamik | Archidiecezja Krakowska

- Na życie ludzkie nie możemy patrzeć przez różnego rodzaju mity, podania i opowieści. Mamy kierować się realizmem Ewangelii.

Wydarzenia z góry Tabor zostały wzmocnione argumentami, sięgającymi Starego Testamentu. Chrystus rozmawiał o czekającej Go śmierci z Mojżeszem i Eliaszem, potwierdzając tym samym spełnienie się proroctw i mesjańskich zapowiedzi.

Metropolita porównał podjęcie trudu pielgrzymowania do wiernego podążania za Chrystusem i wzięcia na siebie krzyża zmagania się ze swoim zmęczeniem i bólem.

- Pielgrzymka to dźwiganie brzemion życia, które niekiedy są bardzo trudne, zarówno dla Was, jak i dla wszystkich, którzy polecali się Waszej pamięci, modlitwie i ofierze.

Pielgrzym to świadek zwycięskiego Chrystusowego krzyża. Przemienienie na górze Tabor było zapowiedzią ostatecznego triumfu Zbawiciela nad grzechem, śmiercią i szatanem oraz zwiastunem przebóstwienia, jakie będzie udziałem chrześcijan, którzy wpatrując się w Chrystusa, wiernie dźwigają swoje krzyże.

- Macie być świadkami głosu Boga Ojca, który domaga się, abyście wsłuchiwali się w głos Jego Syna.

W Chrystusie człowiek może odnaleźć prawdę o sobie i o swoim przeznaczeniu. Podobnie jak Chrystus, chrześcijanin ma być, w imię miłości do Boga, znakiem sprzeciwu dla świata.

- On jest fundamentem, na którym budujemy naszą egzystencję i nadzieję.

Pielgrzym to przede wszystkim świadek miłości Boga, bliźniego i Kościoła. Metropolita prosił o modlitwę za papieża Franciszka. Przypomniał również o 100. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości i ogromnej roli Kościoła katolickiego, który w trudnych czasach zaborów jednoczył podzielone przez zaborców społeczeństwo. Przywołał postaci Rafała Kalinowskiego, Brata Alberta Chmielowskiego i Urszuli Julii Ledóchowskiej, które przyczyniły się do ocalenia polskiego narodu.

- Proście, aby Kościół pozostał wierny wspaniałej i chlubnej tradycji służby Ojczyźnie, która polega na głoszeniu Chrystusa i Jego Ewangelii „w porę i nie w porę", dając nadzieję na przetrwanie, przemianę i zwycięstwo konieczne wobec agresywnych sił pogańskiego świata.

Kończąc homilię, zaznaczył, że u kresu pielgrzymiej drogi, na wszystkich pątników czekają troskliwe ramiona Matki.

- Idźcie do Matki, wiedząc, że na Was czeka. Idźcie po nadzieję, którą będziecie dzielić się z innymi (...) Idźcie budzić na nowo Chrystusowego Ducha i przemieniać w ten sposób oblicze naszej ziemi.