Reklama

Szlakiem św. Ottona z Bambergu

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Święty Otton - Misjonarz Pomorza przyszedł na świat ok. 1060 r. w południowych Niemczech - w Szwabii. Znany jest przede wszystkim jako Otton z Bambergu, jako że w latach 1102-1139 był biskupem bamberskim. Był sprawnym zarządcą swojej diecezji i dyplomatą znanym w skali europejskiej. Jednak w pamięci potomnych pokoleń zapisał się przede wszystkim jako Apostoł Pomorza, które przemierzał dwukrotnie w latach 1124/1125 i 1128, włączając je do wspólnoty chrześcijańskich społeczności Europy.
W sobotę 5 czerwca br. odbyła się bardzo interesująca wyprawa turystyczno-pielgrzymkowa, która wiodła szlakiem drugiej misji ewangelizacyjnej św. Ottona na Pomorzu. Niezwykle interesujący, zarówno pod względem religijnym, jak i historycznym wyjazd został zorganizowany przez Szczeciński Klub Katolików. Na trasie naszej współczesnej wyprawy odwiedziliśmy miejscowości z drugiej wyprawy św. Ottona, położone obecnie po stronie niemieckiej - w landzie Meklemburgia (Pomorze Przednie). Naszym przewodnikiem na pielgrzymim szlaku był Zygmunt Cywiński, który chętnie służył swoją wiedzą historyczną na temat życia i działalności św. Ottona.
Św. Otton przeprowadził dwie wyprawy misyjne na pogańskie Pomorze. Pierwsza trwała od kwietnia 1124 r. do marca 1125 r., natomiast druga: od kwietnia do grudnia 1128 r. Ze wszystkich misji prowadzonych wówczas na terenie Polski tylko misja św. Ottona zakończyła się pełnym sukcesem. Misjonarz, kończąc drugą wyprawę, założył (w sumie w I i II wyprawie misyjnej) na Pomorzu 14 kościołów w 12 miejscowościach. Trasa drugiej wyprawy wiodła przez takie miejscowości, jak: Bamberg - Saksonia - Magdeburg - Hawelberg - Jezioro Morzyckie - Demmin - Uznam - Wolgast - Gützkow - Szczecin - Wolin - Kamień Pomorski - Gniezno - Bamberg.
Pierwszą miejscowością na trasie naszego turystyczno-pielgrzymkowego wyjazdu, była miejscowość Słup (z niem. Stolpe). Mogliśmy tam zobaczyć ruiny pierwszego na Pomorzu Zachodnim klasztoru benedyktynów, ufundowanego przez księcia Racibora, stryja zamordowanego ok. 1135 r. Warcisława I, za którego władztwa Pomorze zostało schrystianizowane. Na pamiątkę tej tragicznej śmierci, wybudowano tam mały kościółek, a w 1153 r. klasztor, w którym spoczęły zwłoki założyciela dynastii Gryfitów.
Następnie zatrzymaliśmy się przy niezwykłym kamieniu, stojącym przy drodze Anklam - Jarmen. Po stronie wschodniej tego wysokiego na półtora metra kamienia, znajduje się wyryty krzyż łaciński, natomiast po stronie zachodniej - zauważyć można wyryty rysunek człowieka. Kamień wiązany jest z tragiczną śmiercią księcia Warcisława I w 1135 r., który prawdopodobnie w tym miejscu został zamordowany przez pogańskiego Wieletę. Obiekt ten jest najstarszym kamieniem upamiętniającym zbrodnię na Pomorzu i należy do najstarszych pomników Księstwa Pomorskiego.
Kolejnym punktem programu była wizyta w miejscowości Dymin (Demmin). Tutaj, w ewangelickim kościele pw. św. Bartłomieja, mogliśmy zobaczyć interesującą ekspozycję poświęconą życiu i działalności św. Ottona. Wystawione obrazy to reprodukcje z klasztoru św. Michała w Bambergu.
Choćków (Gützkow) - ważny w średniowieczu ośrodek pogańskiego kultu - to kolejna miejscowość na szlaku naszej wyprawy. Na pewno na długo pozostanie w naszej pamięci osoba pastora - Hansa Joachima Jeromina, pełniącego obecnie posługę w tej miejscowości. Niezwykle serdeczny i gościnny człowiek, zapoznał nas z historią swojej parafii. Tutaj Otton nakazał zbudowanie kościoła w miejsce zniszczonych świątyń pogańskich. Tutaj także do założonej misji dotarły z Bambergu wozy ze złotem, srebrem i drogocenną odzieżą, których zażądał sam Otton. Te wszystkie kosztowności były niezbędne do dalszego kontynuowania wyprawy misyjnej.
Krocząc szlakiem drugiej wyprawy św. Ottona - dotarliśmy do Wołogoszczy (Wolgast). Jest to miasto portowe, położone nad cieśniną Peenestrom. W XII wieku, była to - obok Szczecina - druga stolica Księstwa Pomorskiego. Naszą uwagę skupiliśmy tutaj na kościele pw. św. Piotra, w którym znajduje się krypta mieszcząca sarkofagi miejscowych książąt i dwie płyty nagrobne z rytami, z których jedna przedstawia postać z włócznią. Wołogoszcz była także ważnym ośrodkiem kultu religijnego. Na początku XII w. mieściła się tutaj świątynia bóstwa Jarowita. Po wprowadzeniu chrześcijaństwa Otton z Bambergu wzniósł w Wołogoszczy, podobnie jak w Choćkowie, kościół, w którego miejscu został następnie wzniesiony ww. dzisiejszy kościół pw. św. Piotra.
Ostatnim odwiedzonym przez nas miejscem, związanym z postacią patrona naszej archidiecezji, była miejscowość Uznam (Usedom). Tutaj 10 czerwca 1128 r., na wiecu możnowładców lucickich, miejscowa ludność przyjęła chrzest. Na pamiątkę tego wydarzenia, w miejscu starego grodziska słowiańskiego stoi wielki krzyż z białego granitu, na którym widnieje napis „W Zielone Świątki - 10 czerwca 1128 r. - wodzowie Wenedów na Pomorzu Zachodnim przyjęli chrzest…”.
Św. Otton był niezwykłą postacią w historii Pomorza. Ma on wielkie znaczenie również dla współczesnych - zarówno Polaka, jak i Niemca. Niezwykły, godny podkreślenia i znamienny jest fakt, iż niemiecki biskup stał się patronem diecezji szczecińsko-kamieńskiej. Wyprawa zorganizowana przez Szczeciński Klub Katolików niewątpliwie pozwoliła wielu osobom na nowo odkryć tą niezwykłą i niezmiernie ważną dla nas wszystkich - Chrześcijan i Pomorzan XXI wieku - postać.

Osoby zainteresowane postacią św. Ottona, jego misją ewangelizacyjną na Pomorzu i kultem z nim związanym odsyłamy do najnowszej publikacji pt. „Święty Otton z Bambergu - Ewangelizator Pomorza. Jego misja i kult”. Książka ukazała się w ramach serii „Studiów i rozpraw” Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Szczecińskiego.
Redakcja

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2004-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Św. Wincenty á Paulo

27 września br. obchodzimy wspomnienie św. Wincentego á Paulo. Urodził się on 24 kwietnia 1581 r. w wiosce Pouy, w południowej Francji. Pochodził z rodziny wieśniaczej i miał czworo rodzeństwa. Dopiero w 12. roku życia poszedł do szkoły. Mimo, że wcześniej zajmował się tylko wypasaniem owiec z nauką radził sobie bardzo dobrze i po szkole wstąpił do seminarium duchownego. W wieku 15 lat otrzymuje niższe święcenia i dostaje się na uniwersytet w Saragossie w Hiszpanii. Święcenia kapłańskie przyjmuje w 1600 r., miał wówczas zaledwie 19 lat. Kontynuował studia w Tuluzie, Rzymie i Paryżu, kształcąc się w dziedzinie prawa kanonicznego. Dobrze zapowiadająca się kariera młodego, zdolnego kapłana zmienia się w los niewolnika. W czasie podróży z Marsylii do Narbonne przez Morze Śródziemne został wraz z całą załogą napadnięty przez tureckich piratów i przywieziony do Tunisu jako niewolnik. W ciągu dwóch lat niewoli miał czterech panów, ostatniego zdołał nawrócić. Obaj uciekli do Europy i zamieszkali w Rzymie. Już wkrótce stał się wysłannikiem papieża Pawła V i trafił na dwór francuski, gdzie za sprawą królowej Katarzyny de Medicis przejął opiekę nad Szpitalem Miłosierdzia. Na własne życzenie objął probostwo w miasteczku Chatillon-les-Dombes, gdzie zetknął się ze starcami, inwalidami wojennymi, chorymi i ubogimi. Aby im jak najlepiej służyć, powołał „Bractwo Miłosierdzia”, a dla kobiet bractwo „Służebnic Ubogich”. W 1619 r. św. Wincenty otrzymał dekret mianujący go generalnym kapelanem wszystkich galer królewskich. Święty przeprowadzał wśród galerników misje i dbał o poprawę warunków życia. W 1625 r. powołał „Kongregację Misyjną” zrzeszającą kapłanów. Papież Urban VIII zatwierdził nowe zgromadzenie w 1639 r. Nowa rodzina zakonna zaczęła rozrastać się i objęła swoją opieką szpital dla trędowatych opactwa Saint-Lazare. Celem zgromadzenia, które dziś nosi nazwę Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego á Paulo jest głoszenie Ewangelii ubogim. W 1638 r. wraz ze św. Ludwiką de Marillac św. Wincenty założył żeńską rodzinę zakonną znaną dziś pod nazwą Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (szarytki), której charyzmatem była praca z ubogimi i chorymi w szpitalach i przytułkach. Święty zmarł w domu zakonnym św. Łazarza w Paryżu 27 września 1660 r. W roku 1729 papież Benedykt XIII wyniósł Wincentego do chwały błogosławionych, a papież Klemens XII kanonizował go w roku 1737. Papież Leon XIII ogłosił św. Wincentego á Paulo patronem wszystkich dzieł miłosierdzia. Do Polski sprowadziła misjonarzy w 1651 r. jeszcze za życia Świętego królowa Maria Ludwika, żona króla Jana II Kazimierza. W Polsce prowadzili 40 parafii. W naszej diecezji ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo (CM) pochodzi bp Paweł Socha, a misjonarze św. Wincentego pracują w Wyższym Seminarium Duchownym w Paradyżu, Gozdnicy, Iłowej, Przewozie, Skwierzynie, Słubicach, Trzcielu i Wymiarkach. Siostry Szarytki mają swoje domy w Gorzowie Wielkopolskim, Skwierzynie i Słubicach.
CZYTAJ DALEJ

Rodzice odkryli w szkole tajny klub LGBT dla dzieci

2024-09-27 11:56

[ TEMATY ]

LGBT

Adobe Stock

W jednej ze szkół w Kalifornii rodzice odkryli sekretny "klub LGBT" stworzony dla 8-letnich dzieci przez nauczycieli. Celem klubu było "dyskutowanie o seksualności" bez informowania o tym rodziców. Sprawa wyszła na jaw, gdy jedno z dzieci wróciło do domu z zaburzeniami tożsamości płciowej. O sprawie pisze Fundacja Pro-Prawo do Życia, aby po raz kolejny ostrzec Polaków, że już od 1 września 2025 r. do polskich szkół wchodzi obowiązkowa "edukacja seksualna", mająca ukrywać się pod nazwą nowego przedmiotu "edukacja zdrowotna".

Kilka miesięcy temu rodzice z miasta Elk Grove w Kalifornii z przerażeniem odkryli, że nauczyciele stworzyli na terenie ich szkoły sekretny "klub LGBT" dla dzieci od 8. roku życia. Istnienie tego miejsca było utrzymywane w sekrecie wyłącznie przed rodzicami, gdyż nauczyciele zapraszali do niego dzieci z różnych klas i grup wiekowych. Sprawa wyszła na jaw, gdy jeden z chłopców z 4 klasy wrócił do domu z zaburzeniami tożsamości płciowej po tym, jak nauczycielka wygłosiła dzieciom pogadankę na temat homoseksualizmu i popędu seksualnego skierowanego do osób tej samej płci.
CZYTAJ DALEJ

Pamiętać o historii, by pokonać piekło wojny

2024-09-27 17:23

[ TEMATY ]

Belgia

Franciszek w Luksemburgu i Belgii

Vatican Media

Papież i belgijska para królewska

Papież i belgijska para królewska

Z Belgii, będącej „mostem i skrzyżowaniem” ponowny apel Papieża Franciszka do Europy, aby odnalazła samą siebie.

Po Luksemburgu, czas na Belgię: kolejny niewielki kraj, będący jednocześnie skrzyżowaniem, „syntezą Europy”, punktem wyjścia do odbudowy kontynentu po straszliwym dramacie II wojny światowej. Papież Franciszek określa Belgię mianem mostu, prowadzącego do zgody i zatrzymania sporów. „Belgia jest mostem, który sprzyja handlowi, umożliwia różnym cywilizacjom komunikację i dialog. Mostem niezbędnym do budowania pokoju i odrzucenia wojny.”
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję