Reklama

Niedziela Legnicka

W duszpasterstwie o Henryku Pobożnym

Co roku 9 kwietnia na terenie diecezji obchodzona jest kolejna rocznica Bitwy Pod Legnicą z 1241 r., w której śmierć poniósł książę Henryk Pobożny, syn św. Jadwigi Śląskiej.

Niedziela legnicka 14/2024, str. IV

[ TEMATY ]

Legnica

Ks. Piotr Nowosielski/Niedziela

Spotkania odbywają się w ramach działalności Duszpasterstwa Ludzi Pracy ’90

Spotkania odbywają się w ramach działalności Duszpasterstwa Ludzi Pracy ’90

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Nie dziwi więc fakt, że kolejne, 354. już, spotkanie Duszpasterstwa Ludzi Pracy ’90 poświęcono osobie księcia.

Tym razem 14 marca wykład pt. „Sługa Boży Henryk II Pobożny obrońcą wiary, prawa i ubogich” (por. Ps 45, 4-5) wygłosił ks. prof. dr hab. Bogusław Drożdż, wykładowca z Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu, który jest zarazem postulatorem w rozpoczętym 8 czerwca 2021 r. procesie beatyfikacyjnym księcia Henryka.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Książę i dobro wspólne

Prelegent wyjaśnił, że w nawiązaniu do cytowanego fragmentu Ps 45, osobę księcia widzi jako obrońcę dobra wspólnego, a ta dziedzina jest mu bliska z racji zajmowania się nauką społeczną Kościoła. Postać księcia wraz z żoną Anną może zainteresować wiele osób, z racji ich życia i działalności. W życiorysie księcia Henryka warto zwrócić uwagę m.in. na fakt, że po śmierci swego ojca, Henryka Brodatego, objął formalnie władzę nad całym posiadanym dotąd terytorium, a ponadto rycerstwo w Wielkopolsce nie tylko uznało jego władzę, ale i przekazało nawet Gniezno, o zdobycie którego bardzo zabiegał Henryk I Brodaty. Między innymi i na ten aspekt, dostrzegania Henryka Pobożnego jako władcy i polityka dbającego o powierzone mu dobro wspólne, a szczególnie podejmującego wysiłki o zjednoczenie w okresie rozbicia dzielnicowego, zwracał uwagę prof. Drożdż.

Książę wzorem

Cytował także rożne wypowiedzi, sławiące księcia i jego męczeńską śmierć w obronie wiary, jako wzór dla młodego pokolenia. Jednym z takich wspomnień ze swego rodzinnego domu, w którym ojciec ukazywał wzór księcia swojemu synowi, pojawia się we wspomnieniach bł. kard. Stefana Wyszyńskiego. Zwrócił tym samym uwagę, jaki wpływ na życie społeczne ma postawa Henryka Pobożnego.

– Mówiąc o wierze chrześcijańskiej i znaczeniu religii w życiu społeczności ludzkiej, zauważymy, że jest to podstawowa wartość kulturotwórcza. Popularnie mówi się, że „człowiek jest istotą społeczną”, ale jest on istotą społeczną, bo jest istotą religijną. One łączą się ze sobą, odnosząc się do transcendencji. To podstawowa wartość w kulturze. Tak więc wiara i prawo sprawiedliwe oraz ubodzy gwarantują to, co jest najistotniejsze w porządku publicznym – szacunek do każdego człowieka od poczęcia do naturalnej śmierci, rzeczywistą równość wszystkich wobec prawa i osobistą systemową wrażliwość na osoby najsłabsze – mówił ks. Drożdż.

Reklama

Książę i beatyfikacja

Nie mogło oczywiście zabraknąć pytań dotyczących przebiegu procesu beatyfikacyjnego. Prelegent poinformował, że są powołane dwie komisje: Trybunał i Komisja Historyczna. W wyniku ich prac podjęto postanowienie o zorganizowaniu okolicznościowej konferencji, informującej, czym jest proces beatyfikacyjny. Przygotowywany jest specjalny dokument dla Stolicy Apostolskiej tzw. Positio, który w ciągu najbliższych 2 lat zostanie jej przekazany. Zapowiedział powstanie strony internetowej poświęconej osobie Sługi Bożego Henryka, która będzie znajdowała się pod nazwą www.henrykpobozny.pl.

Natomiast już 9 kwietnia młodzież szkół średnich zaproszona jest na konferencję popularnonaukową, a na jesień planowany jest event kulturalny. W 3 diecezjach będzie też ogłoszony konkurs dotyczący Henryka Pobożnego i Bitwy po Legnicą.

2024-03-29 10:37

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Caritas rozdaje żywność dla potrzebujących

[ TEMATY ]

Caritas

Legnica

Monika Łukaszów

W ramach realizacji unijnego Programu Operacyjnego Pomoc Żywnościowa 2014-2020 do legnickiej Caritas w ostatnich dniach dotarła żywność, która została przekazana dla osób najbardziej potrzebujących. 10 ton makaronu i 17 ton gulaszu z warzywami, które już trafiły do magazynów Caritas w Legnicy i Jeleniej Górze trafiły do osób potrzebujących m.in. w Trzebieniu, Czerwonej Wodzie, Bielawie oraz do Międzyparafialnej Stołówki Charytatywnej przy ul. Dmowskiego 15.

Wśród osób które przyjechały po odbiór darów był pan Waldemar z Czerwonej Wody, jak mówi otrzymane dary to ogromna pomoc dla tych najbardziej potrzebujących. To nie są osoby przypadkowe – mówi pan Waldemar. Ponad 100 osób, które skorzysta z tej formy pomocy w naszej parafii zostało wybranych na podstawie przeprowadzonej ankiety i opinii środowiskowej przy współpracy z Gminnym Ośrodkiem Pomocy Społecznej. Wśród tych osób większość to bezrobotni i rodziny wielodzietne. W sumie do Caritas Diecezji Legnickiej do końca kwietnia trafi 330 ton żywności w tym makaron, mleko, cukier, mąka, biała fasola i herbatniki.

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Francja: siedmiu biskupów pielgrzymuje w intencji powołań

2024-04-29 17:49

[ TEMATY ]

episkopat

Francja

Episkopat Flickr

Biskupi siedmiu francuskich diecezji należących do metropolii Reims rozpoczęli dziś pięciodniową pieszą pielgrzymkę w intencji powołań. Każdy z nich przemierzy terytorium własnej diecezji. W sobotę wszyscy spotkają się w Reims na metropolitalnym dniu powołań.

Biskupi wyszli z różnych miejsc. Abp Éric de Moulins-Beaufort, który jest metropolitą Reims a zarazem przewodniczącym Episkopatu Francji, rozpoczął pielgrzymowanie na granicy z Belgią. Po drodze zatrzyma się u klarysek i karmelitanek, a także w sanktuarium maryjnym w Neuvizy. Liczy, że na trasie pielgrzymki dołączą do niego wierni z poszczególnych parafii. W ten sposób pielgrzymka będzie też okazją dla biskupów, aby spotkać się z mieszkańcami ich diecezji - tłumaczy Bénédicte Cousin, rzecznik archidiecezji Reims. Jednakże głównym celem tej bezprecedensowej inicjatywy jest uwrażliwienie wszystkich wiernych na modlitwę o nowych kapłanów.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję