Określenie pochodzi od pierwszego zdania introitu Mszy św. tego dnia: „Gaudete in Domino semper; iterum dico: Gaudete” – „Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się!” Ta radość wypływa z tego, o czym pisze św. Paweł w Liście do Filipian (4, 5): „Pan jest blisko”. Co więcej – prorok Sofoniasz, który często głosił „dzień gniewu Pańskiego” – zapewnia nas, że Bóg jest wśród swojego ludu, że odnowi nas swoją miłością. Zatem powinniśmy wznieść okrzyk radości: „Głośmy z weselem: Bóg jest między nami” (Psalm responsoryjny).

Zachęcając do miłości bliźniego

Pytamy się więc wielkiego proroka, jak tłumy z dzisiejszej Ewangelii zgromadzone nad brzegiem Jordanu: „Cóż mamy czynić?”. Święty Jan Chrzciciel, będąc człowiekiem o wielkim autorytecie – imponujący tłumom, a nawet budzący strach u samego Heroda – odpowiada wszystkim – co prawda eksponując dwie kategorie ludzi, celników i żołnierzy – zachęcając do czynów miłości bliźniego. Wzywa nas do takiej postawy, gdyż stoi na stanowisku, że człowiek jest największą wartością świata. Świat bez człowieka byłby nonsensem. Pan Jezus, podczas jednego ze swoich objawień powiedział do św. Teresy z Ávili: „Gdybym nie stworzył świata, to stworzyłbym go dla ciebie Tereso”. Jeśli Bóg sam tak honoruje człowieka, dlaczego i my nie mielibyśmy go honorować i szanować?

Nawrócenia

W historii chrześcijaństwa mieliśmy wiele misji, wiele nawróceń np. św. Otton z Bambergu na Pomorzu Zachodnim w latach 1124-25, przez 9 miesięcy nawrócił na chrześcijaństwo 22 tys. pogan. A Maryja w Meksyku przez swoje objawienia w 1531 r. Juanowi Diego, jako Matka Boża z Guadalupe (12 grudnia przeżywamy wspomnienie) – czyli Ta, która niszczy węża – przez okres 6 lat przyczyniła się do nawrócenie 9 mln Indian Azteków (w tym czasie w Europie ok. 5 mln katolików przez Reformację opuściło Kościół katolicki). historia nie zna innego takiego wydarzenia. Co to znaczy Boża ingerencja.

Matka Boża z Guadalupe

3 maja 1959 r. kard. Miranda y Gomez, ówczesny prymas Meksyku, na prośbę kard. Stefana Wyszyńskiego i rządu polskiego w Londynie, oddał Polskę w opiekę Matki Bożej z Guadalupe. Ksiądz Adam Auguściak, proboszcz parafii Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła (głównej patronki naszej archidiecezji) w Szczecinie-Bezrzeczu, wielki czciciel św. Josemaria Escrivá de Balaguera zapragnął, aby w nowej świątyni, której budowa dobiega końca znalazł się wizerunek Matki Bożej z Guadalupe. Wiele było powodu tej decyzji, ale chyba wiodący ten, iż wspomniany święty, był gorliwym czcicielem Maryi z Guadalupe.

Zaufać Bogu przez Maryję

Maryja z Guadalupe jest Patronką, obok nowej ewangelizacji, również dzieci nienarodzonych. W Szczecinie tak pięknie działająca Fundacja Małych Stópek, w swej misji gorąco prosi o pomoc i opiekę Matki Bożej z Guadalupe, która przecież Juanowi Diego, w języku nahuatl powiedziała: „Drogi synku, kocham cię. Jestem Maryja, zawsze Dziewica, Matka Prawdziwego Boga, który daje i zachowuje życie. On jest Stwórcą wszechrzeczy, jest wszechobecny. Jest Panem nieba i ziemi”.

Dzisiaj trzeba nam na nowo zaufać Bogu przez Maryję. Kardynał Stefan Wyszyński mawiał: „Albo Polska będzie katolicka albo nie będzie jej wcale”. Stąd też jakże mocno brzmią dzisiaj słowa Pana Jezusa wypowiedziane do św. Faustyny Kowalskiej: „Jeśli Polska będzie mi wierną to wywyższę ją w potędze i świętości”. Nie ma wątpliwości nasza siła leży w wierze katolickiej, kulcie naszej Pani Maryi, a także w rodzina Bogiem silnych.