Pan Tadeusz pisze:
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Z całego serca dziękuję, że nadal pracuje Pani w mojej ulubionej „Niedzieli”. Zmieniają się redaktorzy naczelni, a Pani niezmiennie pomaga osobom potrzebującym...
Planowałem już nie opisywać swoich problemów czy przemyśleń... Mając ponad 70 lat, czuję się zwolniony z obowiązku naprawiania świata – przecież to młodzi muszą zadbać o swoją przyszłość...
Niestety, mocno boli mnie serce, gdy patrzę na to, co się dzieje w mojej Polsce (...). Co ma robić katolik, gdy na co dzień spotyka się z aktami nienawiści antykatolickiej? W „Niedzieli” nawołujecie: „Obudźcie się”, ale samo wezwanie do obudzenia się nie wystarcza! Czy wzorem modnej tolerancji zostanie wywieszona biała flaga? Czy zgodzimy się na to, by katolik był obywatelem prześladowanym, a świątynie Pana Boga płonęły jak na zachodzie Europy? A może rewolucja poszła już tak daleko, że nie wolno o tym pisać, gdyż trzeba kierować się tolerancją i miłosierdziem w stosunku do tych, którzy niszczą naszą wiarę w Pana Boga?
Serdeczne pozdrowienia dla całej redakcji.
Ten list jest znacznie obszerniejszy, ale w końcu chodzi o jedno: co robić? Jak zareagować na zło, które zaczyna nas otaczać coraz szczelniej? Codziennie otrzymujemy nowe informacje o smutnych, a często tragicznych wydarzeniach związanych z nietolerancją. Rzeczywiście, jak pisze nasz czytelnik, czasem niewiele możemy zrobić, szczególnie gdy mamy już swoje lata, a także ograniczone możliwości działania. Szokują różne dziwne zachowania, jak, choćby ostatnio, „szczekanie” jednych ludzi na drugich. Według mnie, czasami przydałyby się... egzorcyzmy! No, ale i ja, tak jak pan Tadeusz, jestem „ileś tam plus”...
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Może państwo mają jakieś pomysły, jak sobie radzić wobec tych wyzwań „nowego świata”? Ja obecnie dołączyłam się do modlitwy za konkretną osobę (wybraną przez Pana Boga), aby się opamiętała i nawróciła... Ta modlitwa ma trwać do 24 grudnia. Mam pewną osobę na oku, ale pozostawiam to Opatrzności.
Nurtuje mnie też myśl, jak zachęcić ludzi do używania rozumu zamiast rozbujanych emocji, kiedy nawet w najbliższej rodzinie mamy problemy z komunikacją. Myślę, że czas zamknięcia i odosobnienia będzie sprzyjał osobistej refleksji nad światem, który nas otacza. Starajmy się zatem nieść pokój naszym siostrom i braciom, nie tylko w wierze...
