Agnieszka Busz: – Co wnosi w życie człowieka sakrament chrztu św.?
Ks. Tomasz Materna: – Sakrament chrztu świętego jest pierwszym sakramentem. Sprawia, że człowiek staje się dzieckiem Bożym, wchodzi na drogę wiary, zostaje włączony do Kościoła. Chrzest gładzi także grzech pierworodny, z którym się rodzimy, jako konsekwencja grzechu pierwszych ludzi, a także wszystkie grzechy popełnione. Dzięki sakramentowi chrztu stajemy się nowym stworzeniem, wyzwolonym z grzechu przez śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. Chrzest jest także bramą do pozostałych sakramentów. Zatem chrzest jest konieczny do zbawienia.
– A co dzieje się z małymi dziećmi, dorosłymi, którzy umierają bez tego fundamentalnego sakramentu?
Pomóż w rozwoju naszego portalu
– Jeżeli jakiś człowiek miał możliwość poznania Chrystusa, przyjęcia wiary, jednak świadomie to odrzuca, to świadomie odrzuca Boga, w związku z tym skazuje się na potępienie. Inna sytuacja jest z dziećmi, które nie miały możliwości przyjęcia chrztu, bo na przykład zmarły przed urodzeniem, lub z dorosłymi, którzy nie mieli możliwości usłyszeć o Chrystusie. Jeżeli pełnili dobre uczynki, szukali Boga, prowadzili życie, wsłuchując się w głos sumienia, to mają możliwość zbawienia. Jest to tzw. chrzest pragnienia. Co do dzieci, które zmarły przed przyjęciem chrztu, to Kościół poleca je Bożemu Miłosierdziu. Mocno akcentuje to obrzęd pogrzebu dzieci nieochrzczonych. Tutaj pozostaje nam mieć nadzieję, że istnieje jakaś droga zbawienia dla dzieci zmarłych bez chrztu. Miłosierdzie Boga, który pragnie zbawienia wszystkich ludzi i miłość Jezusa do dzieci, pozwalają nam mocno w to ufać.
– Kościół może odmówić udzielenia chrztu?
– Chrzest, jak każdy sakrament, jest darem, łaską. W związku z tym potrzeba świadomości, co otrzymujemy. Jeżeli dorosły, który chce przyjąć chrzest, lub rodzice dziecka proszą o chrzest i mają świadomość, czym jest ten sakrament, to Kościół nie może odmówić jego udzielenia.
Reklama
– Główny obrzęd sakramentu chrztu to trzykrotne polanie głowy wodą, ale całej celebracji towarzyszą jeszcze inne znaki...
– Tak. Polanie głowy kandydata do chrztu lub zanurzenie w wodzie, czy nawet pokropienie, bo taka możliwość istnieje, jest centralnym punktem obrzędu chrztu. Symbolizuje on zmycie grzechu pierworodnego oraz zanurzenie w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Obrzęd sakramentu chrztu składa się też z innych znaków, które wyjaśniają głębię tego sakramentu. Na początku obrzędu jest pytanie do rodziców i chrzestnych o imię dziecka. Rodzice także proszą o chrzest dla swojego dziecka. Dalej jest bardzo ważne pytanie, czy są świadomi obowiązku wychowania dziecka w wierze. To nie może być zwykła odpowiedź „tak”. Świadomość obowiązku rodziców wychowania dziecka w wierze wiąże się z wielkim zadaniem i odpowiedzialnością wychowania dziecka w wierze. Po homilii następuje modlitwa wiernych w intencji dziecka, rodziców i chrzestnych. Później jest modlitwa z egzorcyzmem, która uwalnia dziecko od grzechu pierworodnego. Po błogosławieństwie wody rodzice i chrzestni wyznają wiarę, w której dziecko otrzyma chrzest. Rodzice wyznają wiarę w swoim imieniu, a nie w imieniu dziecka. Poprzez wyznanie wiary niejako składają deklarację, że tę wiarę będą przekazywać dziecku. Później następuje kulminacyjny moment chrztu, czyli polanie wodą i wypowiedzenie formuły: „Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”. Dalej następują obrzędy wyjaśniające: namaszczenie krzyżmem, włożenie białej szaty i przyjęcie światła Chrystusa. Krzyżmo to olej poświęcony przez biskupa w Wielki Czwartek. Namaszczenie głowy dziecka tym olejem oznacza namaszczenie Duchem Świętym i jedność z Chrystusem Kapłanem, Prorokiem i Królem. Biała szata jest symbolem czystości, nieskazitelności. Jej nałożenie oznacza, że dziecko stało się nowym człowiekiem przyobleczonym w Chrystusa. Zapalona od paschału świeca symbolizuje światło – Chrystusa, który rozerwał moce ciemności. Płonąca świeca jest również przypomnieniem, by postępować jak uczeń Chrystusa, by być światłem świata.
– W ubiegłym roku najpopularniejszymi imionami w Polsce były Antoni i Zuzanna. Od kilku lat wprowadzone zmiany ułatwiły rodzicom nadawanie dzieciom imion o obcym pochodzeniu, ale księża zachęcają, by dziecko miało swojego świętego patrona. Dlaczego?
– Istotnym elementem chrztu jest nadanie imienia. To imię będzie towarzyszyło człowiekowi do końca życia, będzie oznaczało niepowtarzalność danego człowieka. W związku z tym ważne jest, aby to imię było godne, a dla wierzącego było przypomnieniem o patronie, który oręduje i jest wzorem do naśladowania. Nie ma lepszych przykładów niż święci. Poprzez posiadanie imienia świętego, staje się on dla mnie przyjacielem, orędownikiem u Boga. Po wielu latach, kiedy nadawano imiona bohaterów seriali i telenowel, w ostatnim czasie zauważam powrót do imion świętych i tradycyjnych. Jest to dobry znak i pewnie świadomość, że lepiej mieć za patrona św. Jana czy św. Antoniego, niż Pamelę czy Esmeraldę.
