Życie publiczne przyzwyczaiło nas do pewnej prawidłowości, która zakłada, że na początku sprawowania ważnego urzędu osoba na ten urząd powołana wygłasza mowę, stanowiącą program jej działania. Szczególnie politycy muszą się liczyć z koniecznością weryfikacji obietnic i faktów. Mimo wszystko nie brak gładkich słówek, deklaracji bez pokrycia, natomiast jak ognia unika się stawiania słuchaczom wymagań… Inaczej jest w mowie programowej Jezusa: Jego misji towarzyszy konkretne, bezkompromisowe wezwanie wszystkich ludzi do nawrócenia – już, teraz, natychmiast!

historia Noego jest tylko pozornie prostym opisaniem Bożego gniewu wobec panoszącego się wszędzie grzechu. Ukarany zostaje cały świat – z wyjątkiem Patriarchy i jego rodziny oraz wybranych stworzeń. Jest to symboliczne przedstawienie oczyszczenia, dokonującego się nie dla zatraty grzeszników, ale dla ich ostatecznego uratowania. Podstawą nowego świata jest ufność, jaką Noe złożył w Bogu. Pan ze swej strony obiecuje, że już nigdy nie przyjdzie kara na miarę potopu. Znak tęczy będzie na wieki przypominał to niezwykłe przymierze. Czy jednak człowiek przestał grzeszyć? Wiemy aż nadto dobrze, że nie. Trzeba było nowego, wiecznego przymierza, zawartego w osobie Syna Bożego. Jego odkupieńcze dzieło poprzedziły post i kuszenie na pustyni. W tej swoistej próbie, w której szatan zobaczył swoją absolutną bezsilność, zwycięzcą okazał się Syn Człowieczy, żyjący w doskonałej jedności z Ojcem, a także w idealnej harmonii z wszelkim stworzeniem. Św. Marek w mistrzowskim skrócie ukazał Jezusa wchodzącego na arenę dziejów po uwięzieniu Jana Chrzciciela, aby oznajmić „pełnię czasów”, bliskość królestwa Bożego i – w związku z tym – konieczność nawrócenia. Podejmie tę myśl także św. Paweł, dla którego Chrystus jest Sprawiedliwym, oddającym życie za niesprawiedliwych, jest nową Arką, przygotowaną dla uratowania już nie tylko nielicznych, ale dosłownie wszystkich ludzi bez wyjątku. Cierpliwość Boża oczekuje na obmytych w wodzie chrztu, a tym samym składających swoje życie w rękach Odkupiciela – ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Jezusa.

Co do faktów: dzieło zbawcze dokonane przez Chrystusa przerosło najśmielsze zapowiedzi. Pozostaje natomiast w mocy wezwanie do nawrócenia, ponieważ człowiek ciągle jest bardziej skłonny do złego niż do dobrego. Co będzie w tegorocznym Wielkim Poście naszą mową programową, czyli konkretnym zobowiązaniem? Czy stać nas będzie na konsekwentne współdziałanie z łaską darowaną nam na tak wiele sposobów?...