Zwrócił uwagę, że pokusa ulegania próżności dotyczy nie tylko pogan, ale także ludzi wierzących i przypomniał, że Jezus „surowo ganił” tych, którzy się pysznili. Uczonym w Piśmie mówił, że nie powinni „przechadzać się po placach” ubrani w drogie szaty, jak książęta. Gdy się modlisz, upominał Pan, rób to nie po to, aby cię widzieli, czyń to w ukryciu, w swym pokoju – przypomniał Ojciec Święty słowa Jezusa. Dodał, że to samo dotyczy tych, którzy pomagają ubogim: „Nie trąb o tym naokoło, uczyń to w ukryciu, wystarczy, że widzi to Ojciec”.

Franciszek zauważył, że zdarza się, iż ktoś mówi, że daje czek na dzieła Kościoła i pokazuje go, ale z drugiej strony oszukuje Kościół – tak postępują ludzie próżni: żyją, aby się pokazywać. Ojciec Święty przypomniał też inne słowa Jezusa, który – mówiąc o poście – wzywał, aby robić to nie ze smutkiem i aby wszyscy widzieli, ale z radością, również pokutować należy radośnie a nie na pokaz. „I to jest próżność: żyć, aby się pokazywać, aby inni widzieli” - dodał kaznodzieja.

Jego zdaniem chrześcijanie, którzy żyją w ten sposób, aby się pokazać, przypominają pyszniące się pawie. To są ci, którzy mówią o osobie: „jestem krewnym tego kapłana, tej siostry zakonnej, tego biskupa, moja rodzina jest chrześcijańska” – wyjaśnił Franciszek. „Ale czy twoje życie jest z Panem? Jak się modlisz? Czy w twoim życiu jest miejsce na dzieła miłosierdzia? Czy odwiedzasz chorych” – pytał dalej.

Zaznaczył, że właśnie dlatego Jezus „mówi nam, że winniśmy budować swój dom, to znaczy swoje życie chrześcijańskie, na skale, na prawdzie”, podczas gdy ludzie próżni „budują swój dom na piasku i ten dom rozpada się, czyli to życie chrześcijańskie rozpada się, prześlizguje się, gdyż nie jest w stanie oprzeć się pokusom”.

„Iluż to chrześcijan żyje po to, aby się pokazać. Ich życie przypomina bańkę mydlaną. Jakaż ona jest piękna, ma w sobie wszystkie kolory! Ale trwa zaledwie sekundę i co potem?” – mówił dalej papież. Zauważył, że „czeka nas goła ziemia: taka jest nasza ostateczna prawda” i dodał, że póki żyję, winienem zastanowić się, co robię: czy chwalę się, czy czynię dobro? Czy szukam Boga, czy się modlę? Są to sprawy zasadnicze, podczas gdy próżność jest zwodnicza, złudna, oszukuje sama siebie, tego, kto jest próżny – tłumaczył Ojciec Święty.

Nawiązując do czytanego dzisiaj fragmentu Ewangelii, mówiącego o Herodzie, który rozpytywał usilnie o tożsamość Jezusa, Franciszek stwierdził, że „próżność rozsiewa zły niepokój, niszczy pokój”. Zauważył, że spokój może nam dać nie próżność, ale tylko prawda. Dodał, że jedyną skałą, na której możemy budować swoje życie, jest Jezus. „I pomyślmy o tej propozycji demona, który także kusił Jezusa próżnością na pustyni”, mówił mu o świątyni, że jeśli rzuci się z niej, wszyscy w Niego uwierzą. Demon przedstawił Jezusowi próżność „na tacy”, a jest to „bardzo poważna choroba duchowa” – podkreślił papież.

Na zakończenie przypomniał, że starożytni egipscy ojcowie pustyni mawiali, iż pokusa jest tym, z czym musimy walczyć przez całe życie, gdyż zawsze powraca ona, aby odciąć nas od prawdy. I aby lepiej to zrozumieć, mówimy, że jest ona jak cebula: bierzesz ją i zaczynasz ją rozdzielać i podobnie próżność rozdzielamy ją codziennie przez całe życie, aby ją pokonać. I na końcu jesteś zadowolony: usunąłem próżność jak cebulę, ale pozostaje na rękach jej zapach. „Prośmy Pan o łaskę, abyśmy nie byli próżni, abyśmy byli prawdziwi, żyjąc z prawdą rzeczywistości i Ewangelii” – zakończył swe kazanie Ojciec Święty.