Reklama

Niedziela Świdnicka

Owoce Roku Wiary

Wspólnota Kościoła na całym świecie w łączności z papieżem Franciszkiem zakończy Rok Wiary 24 listopada 2013 r., w uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata. Jak ten wyjątkowy duszpasterski czas przeżyliśmy w naszej diecezji?

Niedziela świdnicka 47/2013, str. 1, 4-5

[ TEMATY ]

Rok Wiary

Przemysław Awdankiewicz

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Rok Wiary miał służyć ożywieniu, podniesieniu, oczyszczeniu i ukazaniu wiary, która jest czynna i jednocześnie misyjna. W uzasadnieniu ogłoszenia tego Roku Ojciec Święty zwrócił uwagę na upadek wiary w Europie i na zjawiska, które właśnie tutaj są zauważalne, w przeciwieństwie do innych kontynentów.

– Wiara jest darem, który otrzymujemy od Pana Boga, i o ten dar trzeba nam się troszczyć. Opatrzność Boża daje nam też świadków wiary, by ich świadectwo było wsparciem i umocnieniem dla naszej wiary – przypomina biskup pomocniczy diecezji świdnickiej Adam Bałabuch.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Rok Wiary ogarnął całą Polskę, nie ominął też diecezji świdnickiej.

– W czasie tego roku na nowo pochylaliśmy się nad tym, w co wierzymy, czyli nad treścią naszej wiary. Zastanawialiśmy się, jaka jest nasza więź z Chrystusem, czy żyjemy na co dzień tym, co wyznajemy ustami – mówi biskup świdnicki Ignacy Dec. – Wiara ma swoje źródło w inicjatywie Boga, który objawia nam swoje wnętrze i zaprasza nas do udziału w swoim Boskim życiu. Wiara nie tylko dostarcza pewnych treści, ale zakłada także osobistą więź z Panem, przylgnięcie do Niego całej osoby z jej inteligencją, wolą i uczuciami. Wiara, by była autentyczna, musi działać przez miłość (por. Ga 5,6); rośnie, gdy jest przeżywana jako doświadczenie otrzymanej miłości oraz kiedy jest przekazywana dalej.

W każdej parafii został rozprowadzony ozdobny egzemplarz dokumentów Soboru Watykańskiego II i Katechizmu Kościoła Katolickiego.

– Wśród postulatów zawartych w liście apostolskim „Porta fidei”, związanych z owocnym zagospodarowaniem czasu w Roku Wiary, znalazły się zachęty dotyczące m.in. promowania treści Katechizmu Kościoła Katolickiego czy też stworzenia wiernym szans w wymiarze lokalnego Kościoła służących ożywieniu ich więzi z Bogiem – potwierdza dyrektor Wydziału Duszpasterskiego Świdnickiej Kurii Biskupiej ks. dr Krzysztof Ora. – W naszej diecezji trwająca już od 2011 r. cotygodniowa lektura tzw. katechez niedzielnych idealnie wpisała się z zamysł Ojca Świętego dotyczący zachęcania wiernych do korzystania z bogactwa Katechizmu Kościoła Katolickiego. W większości parafii naszej diecezji trwa katechizmowa formacja. Wielu diecezjan docenia to przedsięwzięcie, które wychodzi naprzeciw oczekiwaniom związanym z objaśnianiem prawd wiary, norm liturgicznych czy zasad moralnych.

Reklama

– Niech na nowo po lekturze Katechizmu naszym oczom ukaże się prawda, że treść naszej wiary nie jest teorią, ale spotkaniem z konkretną Osobą, która żyje w Kościele – dodaje bp Ignacy Dec.

Ksiądz Biskup zachęcił, by w Roku Wiary duszpasterze wraz ze swoimi parafianami odbyli pielgrzymkę do Sanktuarium Matki Bożej Strażniczki Wiary w Bradzie.

– Wiosną, w okresie powielkanocnym, do bardzkiego sanktuarium pielgrzymowały delegacje wszystkich parafii należących do 24 dekanatów naszej diecezji. Wspólne pielgrzymowanie było wyjątkowym czasem łaski, doświadczenia wspólnoty wiary wyrażającej się przede wszystkim we wspólnej Eucharystii pod przewodnictwem Księży Biskupów, ale także w procesji różańcowej, podczas, której niesiona była Cudowna Figurka Matki Bożej – mówi ks. dr Krzysztof Ora. – Uczestnicy pielgrzymek po jej zakończeniu za każdym razem dzielili się swoim świadectwem umocnienia wiary i więzi z Kościołem. Warto także zwrócić uwagę, że w kilku parafiach przeprowadzone zostały 8-tygodniowe Seminaria Odnowy Wiary, w czasie których w głoszonych katechezach zwracano uwagę na kerygmatyczne treści chrześcijańskiego orędzia.

Z okazji Roku Wiary Stolica Apostolska rozszerzyła możliwości zyskiwania świętych odpustów. Do 24 listopada 2013 r. wierni mogli zyskiwać dodatkowe odpusty zupełne. Było to możliwe za każdym razem, gdy wzięli udział w co najmniej trzech naukach Misji Świętych lub w co najmniej trzech wykładach na temat dokumentów Soboru Watykańskiego II i artykułów Katechizmu Kościoła Katolickiego, w jakimkolwiek kościele lub stosownym miejscu. Odpust można było uzyskać za każdym razem, gdy odbyliśmy pielgrzymkę do bazyliki większej, katakumb chrześcijańskich, katedry, miejsca świętego wskazanego przez ordynariusza z okazji Roku Wiary (w naszej diecezji było to Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Strażniczki Wiary w Bardzie) oraz wzięliśmy tam udział w jakimś nabożeństwie, bądź modliliśmy się tam, pobożnie medytowaliśmy, kończąc odmówieniem: „Ojcze nasz”, Credo, wezwaniem do Matki Bożej oraz do świętych Apostołów lub Patronów miejsca.

Reklama

To nie koniec inicjatyw w naszej diecezji.

W Roku Wiary Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Świdnickiej przygotowało program formacyjno-edukacyjny „Drogami wiary i rozumu”. Jest to program przeznaczony dla licznego grona osób zrzeszonych w Towarzystwie Przyjaciół WSD, a także dobrodziejów i sympatyków seminarium świdnickiego oraz pasjonatów wiedzy i kultury katolickiej.

– Program „Drogami wiary i rozumu” to zbiór 36 najciekawszych tematów, wykładanych na studiach teologicznych, niejako „teologia w pigułce”. Program koncentruje się wokół tematyki wiary w perspektywie trwającego Roku Wiary – mówi ks. dr Dominik Ostrowski, koordynator programu i wicerektor seminarium. – Zjazdy odbywają się raz w miesiącu, a całość materiału jest rozłożona na 2 lata akademickie. Zajęcia odbywają się w auli WSD w Świdnicy.

Czy dziś, przed uroczystym zakończeniem Roku Wiary, można mówic o jego efektach?

– Nie da się ocenić ani dokładnie zbadać tego, co wydarzyło się w wymiarze indywidualnym każdego, kto potraktował osobiście czas Roku Wiary jako zaproszenie do duchowego i intelektualnego odnowienia swojej wiary. W kontekście, w jakim obecnie się znajduje Kościół w Polsce, kiedy podejmowane są starania, by ze względu na słabości wynikające z ludzkiego wymiaru Kościoła zepchnąć wierzących na margines życia społecznego, wydaje się, że wielu braci i sióstr, mając świadomość swojej przynależności do Chrystusa, nie ulega nieprzyjaznej propagandzie – mówi ks. dr Krzysztof Ora. – W moim przekonaniu jest to szczególne doświadczenie wpisujące się w Rok Wiary. Uważam, że wciąż dojrzewającym owocem tego czasu łaski jest świadomość konieczności podejmowania działań ewangelizacyjnych, wynikających z troski o tych, którzy nie podjęli w swoim życiu łaski chrztu św. Rok Wiary choć się domyka, to jednak nie kończy dzieł i inicjatyw, które zostały w tym czasie rozeznane.

– Wypraszając dar mocnej wiary i przyzywając orędownictwa Najświętszej Maryi Panny Strażniczki Wiary, na zakończenie Roku Wiary wszystkim z serca błogosławię – dopowiada bp Ignacy Dec.

2013-11-21 10:54

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Na Rok Wiary (1)

W liście apostolskim „Porta Fidei” Ojciec Święty Benedykt XVI zapowiada Rok Wiary, który rozpoczął się w całym Kościele 11 października br., w 50. rocznicę otwarcia Soboru Watykańskiego II, a zakończy się 24 listopada 2013 r. w uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata. „Rok Wiary jest zachętą do autentycznego i nowego nawrócenia się do Pana jedynego Zbawiciela świata... Zwłaszcza w tym roku każdy wierzący powinien ponownie odkryć treść wiary, którą wyznaje, celebruje, przeżywa, przemadla, i zastanowić się nad samym aktem wiary” (Porta Fidei, p. 9, www.vatican.va). Wchodząc w ten czas rozważań, modlitwy i umacniania więzi z Bogiem należy przyjrzeć się własnej wierze i temu wszystkiemu, co wynika z przynależności do Kościoła.
Dlaczego wierzę? Spotykamy przecież na co dzień także ludzi niewierzących w Boga, niektórzy z nich są nawet szlachetni i dobrzy, wielu jest też takich, którzy zieją nienawiścią do wszystkiego, co jest inne i z nimi nie związane. Odpowiedzmy sobie na pytanie - dlaczego ja wierzę? Czy to tylko kwestia tego, że wierzyli dziadkowie i rodzice? A może dlatego, że np. podczas wojny ktoś został cudownie, w niezwykły sposób ocalony, gdy inni zginęli? Takich pytań można postawić bardzo wiele, będą też różne odpowiedzi.
Wiara nie jest dziełem tylko samego człowieka, ale przede wszystkim Bożym darem. To Bóg, który jest Miłością objawia się człowiekowi i zaprasza go do relacji osobowych ze Sobą. Gdy te relacje zostaną nawiązane On nieskończony, wieczny i kochający oddaje się do naszej dyspozycji, obdarza nas tym wszystkim, co sam posiada. To On wysyła „zaproszenie”, które trafia do nas różnymi drogami. „Wiara jest aktem osobowym, wolną odpowiedzią człowieka na inicjatywę Boga, który się objawia... Nikt nie dał wiary samemu sobie, tak jak nikt nie dał sam sobie życia” (KKK).
Każde zaproszenie najprościej można wysłać pocztą, można też wysłać przez posłańca, albo w jakiś inny sposób. Taką „Bożą pocztą” jest Kościół, któremu Bóg powierzył cały depozyt wiary. Kościół ma obowiązek pilnowania tego depozytu, ale ma też obowiązek udzielania go wszystkim, którzy o to poproszą. „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28, 19). W przedsoborowej liturgii chrzcielnej, na samym jej początku, kapłan stawiał pytania: „Czego żądasz od Kościoła Bożego?”. Odpowiadano: „Wiary”. „Co ci daje wiara?” - „Życie wieczne”.
Zaproszenia można różnie potraktować. Jedne przyjmujemy z zadowoleniem, np. na sylwestrowy bal lub na wesele. Wtedy panie szykują piękne stroje a panowie zrobią wszystko, by dobrze się bawić. Można też zaproszenie zlekceważyć, po prostu wyrzucić do kosza i o nim zapomnieć. Bywają także zaproszenia dostarczone bardzo późno, albo zagubione. Wszystkie Boże zaproszenia są wysłane w podobny sposób, ale ich realizacja jest nieco odmienna z powodu różnych warunków i okoliczności. Nie wszyscy ludzie mieli takie szczęście, aby od razu zostać obdarzonymi Bożą miłością, bo na tej drodze pojawiły się różne przeszkody obiektywne lub subiektywne. Z doświadczenia wiemy, że to zaproszenie bardzo szybko dociera do rodzin wierzących, które z radością przyjmują nowe życie i od razu decydują o chrzcie swego dziecka.
Ze zwykłych zaproszeń korzystamy wówczas, gdy spodziewamy się np. dobrej zabawy, przyjaznej atmosfery itp. Po prostu ufamy zapraszającemu, że będzie fajnie, rozrywkowo itd. Przyjmując Boże zaproszenie także trzeba zaufać bezgranicznie Temu, który zaprasza. Nie ma wiary bez zaufania, bez oddania się do całkowitej dyspozycji, nawet w sytuacji, gdy nie wszystko rozumiemy. Jeśli ufamy np. lekarzowi, kierowcy autobusu czy bankom, to dlaczego nie mielibyśmy zaufać Bogu, który jest Miłością? Przykładem takiego zaufania jest Maryja. Ona znalazła się w dość trudnej sytuacji, gdy Anioł Gabriel oznajmił Jej, że zostanie Matką Jezusa, nie rozumiała do końca Bożego planu, ale zaufała Bogu mówiąc: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa” (Łk 1, 38). Im bardziej człowiek ufa Bogu, tym bardziej jest wierzący. Warto tu przypomnieć kazanie pewnego pastora w okolicach wodospadu Niagara, który obydwa brzegi rzeki połączył grubą stalową liną. W pewnym momencie zapytał licznie zebranych wiernych: Wierzycie, że mogę po tej linie przejść na drugą stronę? Wszyscy gromko odpowiedzieli: - Wierzymy! Potem przyprowadził zwykłą taczkę i znowu zadał pytanie: - Wierzycie, że mogę na tę taczkę posadzić człowieka i przetransportować go po linie na drugi brzeg? I tym razem zebrani odpowiedzieli, że wierzą. Następnie zaproponował, aby ktoś wsiadł do tej taczki i zechciał wraz z nim udać się na drugą stronę. Oczywiście, tym razem chętnych nie było. Wszyscy wierzyli, ale nikt nie zaufał. Nie przypadkowo „Ojcem wiary” nazywa się Abrahama. Bóg zażądał od niego porzucenia swego kraju, majątku, pozycji i zaproponował mu wędrówkę w nieznane. „Wyjdź z twej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci wskażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród...” (Rdz 12, 1). Jego sytuacja stała się jeszcze bardziej trudna, gdy Bóg zażądał, aby w ofierze złożył swego jedynego syna Izaaka, który przecież miał być ojcem narodu wybranego. „Chrześcijanin nigdy nie może uważać, że wiara jest sprawą prywatną… Wiara jest decyzją o tym, że żyje się z Nim. To bycie z Nim prowadzi do zrozumienia powodów, dla których się wierzy” (Porta Fidei).

CZYTAJ DALEJ

Lednica i Festiwal Życia w Kokotku – dwa największe w Polsce wydarzenia katolickie dla młodzieży łączą siły

„Wracaj do domu” - to wspólne hasło, które towarzyszyć będzie dwom największym wydarzeniom katolickim organizowanym dla młodzieży w Polsce - Spotkaniu Lednica 2000 oraz Festiwalowi Życia w Kokotku. Dom to nie tylko ściany ale i relacje. To właśnie odkrywanie i budowanie relacji oraz doświadczanie Kościoła, jako domu, do którego można wracać - będzie tematem spotkań zaplanowanych 1 czerwca oraz od 8 do 14 lipca br. O idei i szczegółach programu tegorocznej „Lednicy” mówili uczestnicy konferencji prasowej, która odbyła się dziś w Sekretariacie KEP w Warszawie.

28. Ogólnopolskie Spotkanie Młodych LEDNICA 2000 organizowane przez Dominikańską Fundację Lednica 2000 odbędzie się 1 czerwca br. na Polach Lednickich. Od 8 do 14 lipca br. trwać będzie z kolei Festiwal Życia, organizowany przez Oblackie Duszpasterstwo Młodzieży NINIWA. Jak wyjaśnił bp Grzegorz Suchodolski, przewodniczący Rady KEP ds. Duszpasterstwa Młodzieży, zarówno o. Tomasz Nowak OP, duszpasterz Lednicy, jak i o. Tomasz Maniura OMI, odpowiedzialny za Oblackie Centrum Młodzieży NINIWA współpracują w ramach tej Rady, która łączy różne inicjatywy i osoby zaangażowane na rzecz młodych. - Widzimy, że razem możemy zrobić więcej i skuteczniej - podkreślił.

CZYTAJ DALEJ

Nadmorska Pani, módl się za nami...

2024-05-08 20:50

[ TEMATY ]

Rozważania majowe

Wołam Twoje Imię, Matko…

Adobe.Stock

Kult Matki Bożej w Swarzewie sięga czasów przed reformacją a z Jej historią związanych jest kilka legend.

Rozważanie 9

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję