Kościół katolicki, kierowany przez kardynała Vincenta Nicholsa, przewodniczącego Konferencji Episkopatu Anglii i Walii, stanowczo sprzeciwiał się ustawie. W październikowym liście pasterskim arcybiskup Westminsteru ostrzegł posłów, że „prawo do śmierci może stać się obowiązkiem umierania”. Kard. Nichols podpisał również wspólny list sprzeciwiający się ustawie wraz z przywódcami anglikańskimi, żydowskimi i muzułmańskimi.

Projekt ustawy został wprowadzony do Izby Gmin, izby niższej brytyjskiego parlamentu, przez polityka Partii Pracy Kima Leadbeatera. Poparł ją premier Keir Starmer.

Projekt ustawy stanowi, że nieuleczalnie chora osoba, której śmierci „można racjonalnie oczekiwać w ciągu 6 miesięcy”, może „na żądanie otrzymać pomoc w zakończeniu swego życia”. Określa chorobę nieuleczalną jako „nieuchronnie postępującą chorobę, chorobę lub stan medyczny, którego nie można odwrócić za pomocą leczenia”. Mówi, że jeśli dana osoba spełnia kryteria, lekarz może podać jej „zatwierdzoną substancję”, za pomocą której może zakończyć ona swe życie.

Osoby ubiegające się o wspomagane samobójstwo musiałyby uzyskać zgodę dwóch lekarzy i sędziego Sądu Najwyższego.

Nakłanianie innej osoby do użycia „zatwierdzonej substancji” poprzez „nieuczciwość, przymus lub presję” byłoby przestępstwem, podobnie jak fałszowanie lub niszczenie dokumentów związanych z procesem wspomaganego samobójstwa.

Lekarze sprzeciwiający się tej procedurze będą zobowiązani do kierowania pacjentów do kolegów, którzy akceptują taką praktykę.

Podziel się cytatem

Po przejściu drugiego czytania 29 listopada ustawa przejdzie do etapu komisji, gdzie zostanie przeanalizowana linijka po linijce i zasugerowane zostaną poprawki.

Następnie ustawa przejdzie do etapu sprawozdania, po czym zostanie poddana trzeciemu czytaniu i głosowaniu w Izbie Gmin. Następnie trafi do Izby Lordów, wyższej izby brytyjskiego parlamentu, gdzie odbędzie się pierwsze i drugie czytanie, etapy komisji i sprawozdania oraz trzecie czytanie.

Jeśli ustawa przejdzie wszystkie etapy, stanie się obowiązującym prawem za zgodą króla Karola III.