Słowo powitania do uczestników Eucharystii skierował nowy proboszcz parafii, ks. Adam Skalniak. – Chcemy dziś szczególnie dziękować Panu Bogu i wyjść z procesją na zewnątrz świątyni, by tam wyznawać wiarę i prosić Go o błogosławieństwo – mówił ks. Skalniak.

W homilii ks. Froniewski zwrócił uwagę, że patronalne święto parafii ma w tym roku szczególny wymiar. – Zawsze jest to przypomnienie sobie charyzmatu patrona, czyli odkrycie szczególnej misji dla tej wspólnoty, jej specyfiki, którą patron nadaje. Ale ten rok to również jubileusz 40-lecia parafii i z tej okazji rodzi się w nas wielkie dziękczynienie za tę świątynię, za posługę kapłanów, za całe dobro, które się w tym miejscu stało – mówił ksiądz kanclerz, podkreślając, że należy szczególnie dostrzec dzisiaj tego, który przez 40 lat tutaj pasterzował, ks. prał. Kazimierza Srokę.

Nawiązując do postaci św. Franciszka z Asyżu, ks. Froniewski zauważył, że mimo upływu czasu jest to postać ciągle fascynująca, promieniująca świeżością Ewangelii. Podzielił się osobistym doświadczeniem z Florencji, gdzie podczas zwiedzania franciszkańskiej świątyni spotkał przewodnika, który z wielką pasją tłumaczył amerykańskiej wycieczce freski Giotta. Pokazywał scenę ilustrującą wyprawę Franciszka do papieża z kilkoma tysiącami współbraci i wskazywał, jaką siłą dysponował już wówczas Franciszek w Kościele. Patrzył na te siłę w kontekście armii ludzi, która za nim szła.

– Wtedy przypomniałem sobie zdanie brata Rogera z Taize. Kiedy go zapytano o wpływ św. Franciszka na jego wspólnotę ekumeniczną mówił, że Franciszek zawsze działał w Kościele i z Kościołem. A nigdy przeciwko Kościołowi. I na tym właśnie polega prawdziwa reforma w Kościele, działać „w” i „z” Kościołem. I to był fenomen roku franciszkańskiego – mówił ks. Froniewski.

Zauważył, że jeśli sięgniemy głębiej do historii Kościoła na początku XIII wieku, to zobaczymy, że było bardzo wiele podobnych ruchów do ruchu św. Franciszka. Ale one najczęściej przeciwstawiały się Kościołowi rozumianemu hierarchicznie.

Ksiądz kanclerz przypomniał symboliczny sen papieża Innocentego III, który w nim ujrzał Franciszka podtrzymującego na barkach walącą się bazylikę papieską na Lateranie. Taki też był początek powołania św. Franciszka, kiedy usłyszał w sercu głos Chrystusa, by odbudował Kościół.

– Na początku zrozumiał to dosłownie i zaczął odbudowywać zaniedbane kościoły wokół Asyżu. Później jego dzieło stało się autentycznym zaczynem odrodzenia Kościoła katolickiego w XIII wieku – mówił ks. Jacek.

Zaznaczył, że dzisiaj akcentuje się różne charyzmaty św. Franciszka: ubóstwo, ekologię, jego miłość do stworzenia, do przyrody. Niektórzy podkreślają radość ewangeliczną.

– Ale w istocie najpierwotniejszym jego charyzmatem i powołaniem była miłość do Kościoła. Tego oczekiwał od niego Chrystus w tym pierwszym wezwaniu, które usłyszał w swoim sercu. I Chrystus potwierdził to przez obdarowanie go stygmatami. Dokonało się to równo 800 lat temu – 17 września 1224 r. To była pieczęć Chrystusa, która stanowiła zwieńczenie jego powołania – tłumaczył ksiądz kanclerz i pytał, co to znaczy kochać Kościół. Zauważył, że gdy dzisiaj stawiamy takie pytanie, wielu patrzy na nas z niedowierzaniem. Brzmi ono bowiem niedorzecznie wobec fali krytyki, jaka spada na Kościół. Usłyszymy raczej zamiast słowa „kochać”, „kopać” Kościół. To jest w modzie.

– Co zatem dla nas współczesnych katolików, zapatrzonych tutaj w św. Franciszka, znaczy kochać Kościół? – pytał kapłan i tłumaczył: – Miłość do Kościoła to czuła troska o wspólnotę zbawienia, bo tym w istocie jest Kościół, tym być powinien na wszystkich swoich poziomach. Ten franciszkowy charyzmat jest nie tylko Waszym zadaniem, ale on już się rozwinął w 40-letniej historii tej wspólnoty. Mało gdzie we Wrocławiu znajdziemy tyle grup, tyle wspólnot i ruchów. To widać w tych ławkach z przodu. I to wszystko to wyraz Waszej autentycznej miłości do Kościoła, która tutaj jest rozpalana i przez Was jest niesiona dalej – mówił ks. Froniewski, podkreślając wielkie świadectwo żywotności tej wspólnoty. Zauważył, że sprawdzianem żywotności są też powołania kapłańskie. A w tej parafii są piękne i dobre powołania.

– Kiedy modlicie się tutaj ze św. Franciszkiem, rozpalajcie w sobie ten charyzmat. To zadanie dla Was i dla Waszego nowego proboszcza. Rozpalić miłość do Kościoła – to zadanie dla Waszej parafii. Patrzycie na św. Franciszka, tego się od niego uczcie – życzył ksiądz kanclerz.

Podkreślił, że stawiając zadanie przed nowym proboszczem nie można nie dostrzec twórcy tej parafii – ks. prał. Kazimierza Sroki.

– On jest w moich oczach jak fundament tego kościoła. Poświęcił dla niego siły i zdrowie. To niezwykle skromny człowiek, nigdy się nie eksponował. Ale dzisiaj należą się prałatowi wielkie podziękowania, bo dał tutaj całego siebie. Z wielką gorliwością spalał się dla Chrystusa z miłości do Kościoła – mówił ks. Froniewski i prosił: – Dbajcie o niego, tak jak on dbał o Was przez te 40 lat. I niech służy Wam długo, dzieląc się swoim niezwykłym doświadczeniem, wiarą i modlitwą.

Na zakończenie Mszy św. poświęcona została pamiątkowa tablica upamiętniająca 40-lecie budowania świątyni. Po Eucharystii odbył się festyn rodzinny z mnóstwem przygotowanych atrakcji.