Reklama

We wszystkim szukam Boga

Z wykształcenia i zamiłowania - filolog polski, humanista, wychowawca kilku pokoleń dorastającej młodzieży, żona i matka trójki dzieci, zapalony wędrowiec i podróżnik, zaangażowana w życie wspólnoty parafialnej, wolontariuszka, zakochana w literaturze, filozofii i poezji. - We wszystkim szukam Boga - mówi Małgorzata Gaber-Zaborska ze Szczekocin

Niedziela kielecka 52/2009

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wychowała się w tradycyjnej katolickiej rodzinie w Szczekocinach. Mieszkała z mamą, bratem Wojtkiem, dziadkami. Tato zginął w wypadku jak miała zaledwie rok.

Wszystko będzie dobrze

- Cały ciężar obowiązków domowych i opieki nad nami spadł na mamę nauczycielkę. By utrzymać rodzinę, musiała dużo pracować, jeździła na kursy, szkolenia. Często więc przesiadywali z bratem z dziadkami. - Babcia Władzia zawsze brała mnie za rękę i szłyśmy do kościoła. Kiedy tylko miałam problem, mówiła do mnie: powiesz Panu Bogu i wszystko będzie dobrze. I było - opowiada.
- Ostoją był dla mnie starszy o pięć lat brat Wojtek. Byłam z niego dumna, potrafił się opiekować mną i mamą, zabierał nas na wypady w różne miejsca, uczył mnie świata - mówi.
Każde wakacje były także czasem dla Boga: pielgrzymki, oazy, wyprawy połączone z Mszą św. pod kopułą nieba, w których uczestniczyła z grupą znajomej młodzieży. - Pamiętam kiedyś, jeszcze jako licealistka, wędrując na Jasną Górę, poznałam grupę Amerykanów i Francuzkę. Zaprzyjaźniliśmy się, a ja wpadłam na szalony pomysł - postanowiłam im pokazać Polskę. Wsiedliśmy w nocny pociąg do Katowic, potem pojechaliśmy na Wybrzeże, zwiedziliśmy Gdańsk, a na koniec Oświęcim. To był szybki rajd po Polsce. Kiedy wróciłam, Wojtek, który czuł się za mnie odpowiedzialny, był bardzo zdenerwowany. - Co ty wyprawiasz, mogło ci się coś stać! - krzyczał. - Teraz Małgorzata wspomina to z uśmiechem.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Najtrudniejszy egzamin

Mówi, że cierpienie zmienia wszystko, ustawia życie w odpowiedniej hierarchii. Kiedy miała dwadzieścia jeden lat, dowiedziała się, że Wojtek ma raka, nowotwór był złośliwy. Czuła bunt i niezrozumienie. - Dlaczego on, a nie ja? - pytała w sercu.
- W najtrudniejszych chwilach Pan Bóg postawił przy mnie Andrzeja. Był kolegą z liceum i nawet nie myślałam, że możemy być razem. Wojtek, wtedy już chory, zorganizował kolorowy telewizor i wideo (prawdziwy luksus w tamtych czasach) i zaprosił znajomych, wśród nich Andrzeja. I tak się zaczęła nasza przyjaźń, która przerodziła się w miłość. - Pewnego dnia wybrali się do Pewexu do Sędziszowa na zakupy. Wracali pieszo… było dużo czasu na rozmowę. Okazało się, że łączą ich wspólne pragnienia, marzenia, wartości.
Przyszedł czas na egzamin z miłości. Na zmianę czuwali przy łóżku, pielęgnowali Wojtka, odwiedzali go w szpitalu. To było trwanie do samego końca. Małgorzata patrzyła jak odchodzi, jak z wyrośniętego postawnego młodego mężczyzny zostaje jedynie krucha istota. - Staraj się kochać ludzi - powiedział w ostatnich słowach brat. Czy można zapomnieć takie przesłanie?

Reklama

Święte chwile

- Małgorzata jest przekonana, że rodzina to niezaprzeczalnie najpiękniejszy dar, jaki otrzymuje człowiek. Czuje się bardzo szczęśliwa w małżeństwie i stara się z mężem przekazywać taki obraz rodziny swoim dzieciom: dorosłej już studentce Natalii, Jakubowi i najmłodszej Oli.
- Wspólne rozmowy przy stole, niedzielne Msze święte, spacery, świętowanie urodzin w meksykańskiej knajpce to święte chwile - wyznaje.
Przynajmniej raz w miesiącu w weekend Zaborscy udają się na skałki, w góry albo po prostu, gdzie nogi poniosą. „W zdrowym ciele zdrowy duch” - mawiał jej przyjaciel i autorytet ks. Tadeusz Jarmundowicz ze Szczekocin, któremu zawdzięcza duchowe wzrastanie i to, że nauczył ją trzymać się zasad.
- Rzeczy materialne, to sprawa drugorzędna. Wystarczy nam to co mamy - mówi. Nie potrzebują wiele, bo i tak wszyscy najchętniej spędzają czas w salonie z ogromną biblioteką przy wspólnym stole i niekończących się rozmowach. Dzieciom wpaja: najpierw „być”, potem „mieć”. Licealista Jakub już powoli konkretyzuje swój wybór drogi - ostatnio wyznał, że chciałby być lekarzem, pracować wśród tych najbiedniejszych na Jamajce.

Jamajka i... serce bije szybciej

- Nie ma przypadkowych spotkań - mówi. Poznała Martę Sochę u zaprzyjaźnionego księdza. Od razu poczuła braterstwo dusz i serc. Uczyła ją angielskiego, gdyż Marta przygotowywała się do pracy wolontariuszki w Magotty na Jamajce, gdzie pracuje od wielu lat ks. Marek Bzinkowski z naszej diecezji. Marta wyjechała i zaczęła pisać, że wśród potrzebujących i opuszczonych znalazła swoje miejsce i powołanie, poczuła się szczęśliwa. Pewnego dnia w 2003 r., przyszedł do Małgorzaty e-mail z zaproszeniem na Jamajkę. Poleciała, pokochała to miejsce i ludzi, zaszczepiła miłość najbliższym. Następnym razem trzeba było wziąć kredyt, aby wybrać się tam całą rodziną. - Znajomi z niedowierzaniem pytali: czy to normalne zapożyczać się na wyjazd, gdzie będzie pracowała z mężem za darmo i zabierać do tego dzieci na misje?! - śmieje się Małgosia.
- Poznałam nie tę Jamajkę z okien ekskluzywnych hoteli, z kolorowych pensjonatów, ale tę prawdziwą, biedną i piękną, z cudownymi ludźmi. Jamajka nauczyła ją pokory i gotowości służenia drugiemu człowiekowi bezinteresownie, otworzyła ją na innych ludzi różnych wyznań i kultur.
Jamajka to ludzie, którzy tam żyją, teraz jej ukochani przyjaciele - wśród nich ks. Marek. - Kiedy widzieliśmy, że w miejscu, gdzie jeszcze do niedawna nie było nic oprócz głuszy, dziś jest szkoła, szpital, budynki misji katolickiej, kościół, kiedy patrzyliśmy na ogrom pracy wspaniałego Przyjaciela, ręce paliły się same do pracy - opowiada. Przygotowywała obiady dla lekarzy wolontariuszy, pracujących w dzielnicach biedy, uczyła jamajskie dzieci czytać i pisać, pomagała z mężem i dziećmi w pracy misyjnej, a nawet próbowała robić najsmaczniejszą na całej Jamajce polską kiełbasę według patentu ks. Marka Bzinkowskiego. Tutaj poznała Irenę Cousin - konsula polskiego, która wspiera na wieloraki sposób polską misję katolicką w Maggotty. Tłumaczy, że ubóstwo jamajskie ma inne oblicze niż polskie - oznacza, że człowiek nie posiada żadnej materialnej rzeczy, skazany jest na siebie. Huragany i żywioły niszczą dom w parę sekund, a z nim dotychczasowe życie. Uśmiechnięta buzia nakarmionego garstką ryżu dziecka i czyjeś „dziękuję”, jest największą zapłatą za ciężką całodzienną pracę wolontariuszki.
- Uwierzyłam, że można stworzyć idealny świat, życzliwy i pełen szacunku do drugiego człowieka, bez podejrzeń i kombinacji - wyznaje.
Kredyt prawie spłacony, może niedługo znów pod stopami poczuje jamajską ziemię. Na razie wystarczać muszą cotygodniowe listy od Marty (która jest jak siostra), Irenki, ks. Marka. - Łączy nas wszystko, braterstwo serc i wielka przyjaźń, wspólne cele i pragnienia, dzieli jedynie odległość - mówi.

Mistrz i uczeń

Od ponad dwudziestu lat jest nauczycielem. Na przerwach można ją zastać w klasie z gromadą młodzieży, uważnie słucha, dyskretnie doradza, nie narzuca zdania. Lekcje są dla niej spotkaniem mistrza i ucznia, ale także mistrz - jak podkreśla - wiele otrzymuje, codziennie uczy się od swoich wychowanków - cierpliwości, szacunku do różnych zdań i opinii. - Ważne, by doceniać nawet najmniejsze starania ucznia i pomóc, gdy tego potrzebuje.
Czasy się zmieniają, z nimi prestiż nauczyciela, a ona powtarza: „kocham tę pracę”. Od wielu lat razem z mężem pracuje w Gimnazjum im. ks. Tadeusza Jarmundowicza w Szczekocinach. Jest cenionym przez dyrekcję pracownikiem. Kiedy stawiała pierwsze kroki w zawodzie, po obronionym w 1986 r. w Kielcach na filologii polskiej magisterium, towarzyszyła jej mama, wspierała swoim doświadczeniem. Dziś Małgorzata stara się, by język polski, prowadzony według jej autorskiego projektu, był prawdziwą przygodą, by lekcje uczyły samodzielnego twórczego myślenia i zaszczepiały miłość do literatury i języka, by kształtowały młode serce według triady: dobra, prawdy i piękna. Choć czasem budzi w otoczeniu niezrozumienie, stara się być autentyczna, nie ukrywa swoich wartości i wiary. - Program zawsze zaczynam Biblią i nią kończę, chciałabym, aby moralna prawda w niej zawarta towarzyszyła młodzieży jak drogowskaz w życiu - przyznaje. - Są sytuacje trudne, ciężkie, ale niemal zawsze mogę być pewna, że na dobro i okazane serce uczeń odpowie dobrem, nawet jeśli czasem muszę na to poczekać dłużej - konkluduje.
- To człowiek Kościoła, zawsze z rodziną na Mszy św. i u Komunii. Wspaniała polonistka. Niemal co roku przygotowuje autorskie scenariusze na szkolny Dzień Patrona i przy różnych okazjach dla Caritas parafialnej. Stara się zaszczepić młodemu pokoleniu spuściznę po ks. Jarmundowiczu i ideały, którymi kierował się w życiu - opowiada ks. Jerzy Miernik, proboszcz parafii Szczekociny.

2009-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Londyn: więcej ataków na chrześcijan

2024-06-26 07:21

[ TEMATY ]

Wielka Brytania

Karol Porwich/Niedziela

Andreas Blum, proboszcz niemieckiej parafii św. Bonifacego w londyńskiej dzielnicy Eastend, zwrócił uwagę na konsekwencje konfliktu na Bliskim Wschodzie dla chrześcijan w Londynie. W angielskiej metropolii chrześcijanie stanowią obecnie mniej niż 50 procent mieszkańców miasta. Od czasu ataku Hamasu na Izrael wzrosła liczba ataków na wspólnoty chrześcijańskie w Londynie.

Duszpasterz przypomniał doświadczenia zakonnic z Brazylii mieszkających w pobliżu kościoła św. Bonifacego: „Nagle zaczęły być opluwane na ulicy. W dużym szpitalu obok dopuszczono się profanacji tabernakulum i ołtarza w sali modlitewnej, która jest przeznaczona dla wszystkich religii, podczas gdy wszystkie akcesoria muzułmańskie pozostały nietknięte. Kiedy ktoś na sąsiedniej ulicy próbował zdjąć palestyńską flagę zawieszoną przed kościołem, zatrzymały się dwa samochody, a mężczyzna został pobity przez ich pasażerów. Nigdy wcześniej nie zdarzyło się to w takiej formie" - stwierdza ks. Blum.

CZYTAJ DALEJ

Paulini zapraszają na pielgrzymkowy szlak na Jasną Górę

2024-06-25 19:14

[ TEMATY ]

Jasna Góra

pielgrzymka

Karol Porwich/niedziela

- Jasna Góra nie ma wakacji - uśmiecha się rzecznik Sanktuarium o. Michał Bortnik i zapewnia, że paulini jak zawsze „z wielką gotowością otwierają drzwi Kaplicy Matki Bożej i bramy Jasnej Góry” przed „pątniczą rzeką”. Zakonnik podkreśla, że „po to tu jesteśmy, by ludzi prowadzić do Matki Najświętszej”. Paulini zapraszają na pielgrzymkowe szlaki, a te wiodą ze wszystkich zakątków Polski. Oprócz tych najbardziej tradycyjnych, sięgających początków istnienia częstochowskiego klasztoru, czyli pieszych, są i te dla rowerzystów, rolkowców czy pielgrzymów na koniach.

O. Bortnik zauważa, że patrząc na czerwcowe pielgrzymowanie, widać niejakie ożywienie. Są parafie, które po latach przerwy spowodowanej nie tylko pandemią, powracają do zwyczaju letnich „rekolekcji w drodze”. Teraz to specjalny czas dla Ślązaków. W czerwcu, a zwłaszcza lipcu nie ma prawie dnia, by na Jasną Górę nie przychodzili wierni z Górnego Śląska. Często jest to jeden dzień w drodze, jeden na Jasnej Górze i powrót pieszo. Niektórzy pozostają na Jasnej Górze nawet kilka dni. Do pielgrzymów pieszych dołączają wierni, którzy docierają autokarami, rowerami, a nawet biegiem.

CZYTAJ DALEJ

Donald Tusk: będę rozmawiał z koalicjantami nt. finansowania Kościołów

2024-06-26 14:50

[ TEMATY ]

Fundusz Kościelny

PAP/Piotr Nowak

Będę rozmawiał z moimi partnerami, jeśli chodzi o kwestię finansowania Kościołów - powiedział w środę premier Donald Tusk, odpowiadając na pytanie o postępy prac międzyresortowego Zespołu ds. Funduszu Kościelnego. Jak przyznał, podobnie jak np. w kwestii związków partnerskich, koalicjanci tacy jak PSL mają inne zdanie w tej sprawie. - Mam nadzieję, że także w sprawie Funduszu wyjdziemy na prostą - dodał szef rządu. Rano podsekretarz stanu w KPRM Marek Krawczyk poinformował, że prezentacja projektu dotyczącego Funduszu Kościelnego może nastąpić przed sejmową przerwą wakacyjną.

Podczas spotkania z dziennikarzami w środę premier Donald Tusk został zapytany o postępy w pracach nad przekształcaniem Funduszu Kościelnego w nowy system finansowania Kościołów i związków wyznaniowych. Tą sprawą w ramach prac rządu zajmuje się Międzyresortowy Zespół ds. Funduszu Kościelnego, którym kieruje wicepremier Władysław Kosiniak-Kamysz.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję